آشكارا بيان مى‌كند:

3- 4. نورالدين عبدالرحمان جامى (817- 897 ق)

جامى ولايت را باطن نبوّت، و مظهر آن را «صاحب الزمان» مى‌داند. روشن است كه صاحب الزمان همان عنوانى است كه شيعيان به مهدى موعود مى‌دهند، و مرادشان از آن، مقام ولايت او در زمانه خودش است. جامى به صراحت بيشترى اذعان مى‌كند:

صاحب الزمان، ولى است كه چون بيرون آيد، ولايت ظاهر شود و حقايق آشكار شود و صورت پوشيده شود. تا اكنون در مدرسه‌ها بحث علم ظاهر مى‌كردند و حقايق پنهان بود؛ از جهت آن كه وقت نبوّت بود، و نبوّت وضع صورت مى‌كرد.

اكنون وقت ظهور ولايت است. چون ولايت ظاهر شود، حقايق آشكار گردد و صورت پنهان شود. اكنون در مدرسه‌ها بحث حقايق كنند، حقيقت اسلام و حقيقت ايمان و حقيقت صلات و صوم و حج آشكار كنند و حقيقت بهشت و دوزخ و صراط و ثواب و عقاب پيدا كنند.

[1]. ديوان شمس تبريزى، نسخه‌هاى خطى مدرسه سپهسالار تهران به شماره 237 و 7114.

[2]. مقصد اقصى: ص 244- 245.