پرهيز از تكرار متن در همان نزديكى يا با فاصله اندك، اصل حاكم بر پژوهش است، مگر در مواردى كه متن مشابه دربردارنده نكته مهمى باشد، يا تذكر در باره شيعى يا سنّى بودن حديث لازم به نظر برسد، و يا آن كه ارجاع به متن در عنوانى ديگر سبب ابهام شود.

2- 3. نگارش تحليل و توضيح‌

عصاره يافته‌هاى مؤلف و پژوهشگر همكار از جمع‌بندى مجموعه روايات مرتبط با موضوع، در تحليل بيان مى‌شود. افزون بر آن در مواردى كه برخى از روايات نياز به جمع‌بندى و تحليل داشته باشند، و يا حتّى در يك روايت ابهام يا اشكالى باشد، تلاش مى‌شود كه با نگارش تحليل و توضيح، مقصود روايات تبيين شود.

كارشناسان ديگرى نيز اين نوشته‌ها را ارزيابى مى‌كند و پس از تأييد مؤلف كتاب، اصلاحات لازم در آن انجام مى‌شود. تحليل و توضيح توسط محققان متبحر در موضوع نوشته مى‌شود و نام كسانى كه در نگارش آن نقش داشته‌اند (بجز مؤلف و دستيار ارشد پژوهش- كه نامش بر روى جلد كتاب مى‌آيد-) ذكر مى‌شود. اين محققان، افزون بر مطالعه روايات مرتبط، گاه چندين كتاب و مقاله را در باره موضوع بحثشان مطالعه و بررسى مى‌كنند. طبيعى است كه در پايان كار نظر مؤلف (سرمؤلّف دانش‌نامه) بر تحليل‌ها حاكم است.

3. افزوده‌هاى پژوهشى‌

براى استفاده بيشتر و آسان‌تر مخاطبان از پژوهش‌هاى ارائه‌شده، اقدامات زير انجام مى‌شود:

الف. شرح واژگان مشكل با استفاده از كتاب‌هاى معتبر لغت و غريب الحديث.

ب. تبيين اعلام جغرافيايى و تاريخى و اشخاص اثرگذار در روايت.

ج. صدرنويسى متن به گونه كامل و گويا.