15. مطّلب بن عبد اللَّه بن حنطب‌

16. يحيى بن جَعده.

17. يزيد بن حيّان‌

د- راويان حديث ثقلين از قرن دوم تا قرن چهاردهم‌

پس از صحابه و تابعين، بسيارى از علما و ائمّه حديث و بزرگان اهل سنّت، از قرن دوم تا قرن چهاردهم هجرى، اين حديث را در آثار خود آورده‌اند. در برخى از كتاب‌هايى كه بدين موضوع پرداخته‌اند، نام بيش از سيصد تن از آنان آمده است.[1]

سه. صحّت و صدور حديث ثقلين‌

تأمّل در تواتر «معنوى» و بلكه «لفظىِ» حديث ثقلين و كثرت راويان آن در همه طبقات مختلف از يك سو، و ناهمگونى گروه‌هاى فكرى و سياسى گزارش كننده اين حديث از سوى ديگر، هر گونه ترديد در صدور آن را برطرف مى‌سازد و پژوهشگر را از ارزيابى سند، بى‌نياز مى‌كند. با اين وصف، بررسى موردىِ اسناد حديث ثقلين نيز صحّت و اعتبار بسيارى از آنها را نشان مى‌دهد. موارد زير، از بررسى موردىِ اسناد، به دست آمده است:

الف- روايت‌ صحيح مسلم‌ به نقل از زيد بن ارقم، صحيح و مورد قبول اهل سنّت است.

ب- روايت‌ سنن الترمذى‌ به‌نقل از جابر بن عبد اللَّه انصارى را ناصرالدين‌آلبانى‌[2]

[1]. ر. ك: نفحات الأزهار: ج 1 ص 199 و ج 2 ص 91.

[2]. محمّد ناصر الدين آلبانى( 1332- 1420 ق)، يكى از محدّثان مشهور و معاصر اهل سنّت است. اعتقاد او به‌سلفيه و سختگيرى‌اش در اسناد روايات، مشهور است. او نگاشته‌هاى فراوانى در تقويم سندى روايات اهل سنّت دارد كه سلسلة الأحاديث الصحيحة، مشهورترين آنهاست. آلبانى با همه سختگيرى‌اى كه دارد و در حالى كه بسيارى از روايات كتب صحاح اهل سنّت را ضعيف مى‌داند، ولى حديث ثقلين را صحيح شمرده است.