4. اصل لزوم همكارى معنوى‌

اصل ديگر تربيتى كه از مبناى تمايل به معنويت در روند تربيت جنسى بايد به كار گرفت، اين است كه بناى زوجين در زندگى، بايد بر همكارى زوجين براى نيل به كمال معنوى باشد. در اين زمينه، دستورهايى از پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و ائمّه عليهم السّلام رسيده كه لازم است زن و شوهر، يكديگر را در امور معنوى يارى رسانند. پيامبر صلّى اللّه عليه و اله مى‌فرمايد:

إذا أيقظ الرّجل أهله من اللّيل و توضّئا و صلّيا كتبا من الذّاكرين اللّه كثيرا و الذّاكرات.[1]

هرگاه مردى همسرش را هنگام شب بيدار كند و نماز شب بخوانند، در زمره مردان و زنانى هستند كه بسيار ياد خدا مى‌كنند.

و نيز آن حضرت مى‌فرمايد:

رحم اللّه رجلا قام من اللّيل فصلّى. ثمّ أيقظ امرأته فصلّت، فإن أبت نضح فى وجهها الماء و رحم اللّه امرأة قامت من اللّيل فصلّت، و أيقظت زوجها فإن أبى نضحت فى وجهه الماء.[2]

خداوند، رحمت كند مردى را كه نيمه شب برخيزد و نماز شب به پا دارد. سپس همسر خود را بيدار نمايد و او نيز نماز شب به پا دارد و اگر زن از خواب بيدار نشد، چند قطره آب، بر صورت او بريزد (تا او نيز براى عبادت برخيزد). و رحمت خدا شامل زنى باد كه نيمه شب برخيزد و نماز شب برپا دارد. سپس شوهرش را از خواب بيدار كند و اگر بيدار نشد، چند قطره آب به صورت او بريزد (تا شوهر نيز براى عبادت برخيزد).

همچنين على بن اسباط، از امام صادق عليه السّلام در مورد مردى سؤال كرد كه نصف شب با صداى بلند، نماز (نماز شب) مى‌خواند. امام فرمود:

ينبغى للرّجل إذا صلّى باللّيل أن يسمع أهله لكى يقوم النّائم.[3]

[1]. وسائل الشيعة، ج 7، ص 257؛ بحار الأنوار، ج 87، ص 158.

[2]. سنن أبى داوود، ج 1، ص 295؛ سنن النسائى، ج 3، ص 205.

[3]. علل الشرائع، ج 2، ص 364؛ تهذيب الأحكام، ج 2، ص 124؛ وسائل الشيعة، ج 6، ص 77.