همچنين پيامبر صلّى اللّه عليه و اله مى‌فرمايد:

إنّ الرّجل ليؤجر فى رفع اللّقمة إلى فم امرأته.[1]

مردى كه لقمه در دهان همسرش بگذارد، اجر دارد.

در حديث ديگرى نيز مى‌فرمايد:

إنّ الرّجل إذا سقى امرأته من الماء اجر.[2]

اگر مردى به همسرش آب بدهد براى او پاداش در نظر گرفته مى‌شود.

مشابه همين روايت، در مورد محبّت زن به مرد نيز وجود دارد، آن‌جا كه پيامبر صلّى اللّه عليه و اله مى‌فرمايد:

ما من امرأة تسقى زوجها شربة ماء إلّا كان خيرا لها من عبادة سنة صيام نهارها و قيام ليلها، و يبنى اللّه لها بكلّ شربة تسقى زوجها مدينة فى الجنّة و غفرلها ستّين خطيئة.[3]

هر زنى كه به شوهرش آب دهد، اين عمل او برايش از يك سال روزه و نماز شب بهتر است و با هر جرعه آبى كه شوهرش مى‌نوشد، شهرى در بهشت براى او ساخته مى‌شود و شصت گناه او بخشيده مى‌شود.

هم او مى‌فرمايد:

ويل لامرأة أغضبت زوجها و طوبى لامرأة رضى عنها زوجها.[4]

واى بر زنى كه شوهرش را خشمگين سازد و خوشا به حال زنى كه شوهرش از او راضى باشد!

خشنودى مرد از زن و عدم وجود خشم در خانواده، يك امر تربيتى مهمّى است كه بايد به عنوان اصل فعّاليت‌ها در زندگى مورد توجّه قرار گيرد. نوع رابطه زن و مرد بايد به‌گونه‌اى باشد كه زمينه خشمگين شدن يكديگر را فراهم نسازند.

[1]. جامع السعادات، ج 2، ص 108؛ ميزان الحكمة، ج 5، ص 2266.

[2]. مسند أحمد، ج 4، ص 128؛ مجمع الزوائد، ج 3، ص 119.

[3]. وسائل الشيعة، ج 20، ص 172؛ جامع أحاديث الشيعة، ج 20، ص 235.

[4]. عيون أخبار الرضا عليه السّلام، ص 14؛ وسائل الشيعة، ج 20، ص 213.