پنج. سزاوار است كه زن و شوهر، روابط خود را با يكديگر معنوى بدانند.

پيامبر صلّى اللّه عليه و اله مى‌فرمايند:

إنّ الرّجل إذا نظر إلى امرأته و نظرت إليه نظر اللّه تعالى إليهما نظر الرّحمة.[1]

وقتى مرد، به زن خود، با محبّت مى‌نگرد و زنش بدو با مهر نگاه مى‌كند، خداوند، به ديده رحمت بر آنها مى‌نگرد.

يك نگاه محبّت‌آميز زن و شوهر به‌هم، باعث نازل شدن رحمت الهى بر آنان است. بويژه آن‌كه اين نگاه محبت‌آميز، بر قلب زوجين تأثير مى‌گذارد. توجّه كردن مرد به خانواده و محبّت كردن به آنها به اندازه‌اى اهميّت دارد كه پيامبر صلّى اللّه عليه و اله مى‌فرمايد:

جلوس المرء عند عياله أحبّ إلى اللّه تعالى من الاعتكاف فى مسجدى هذا.[2]

خداوند نشستن مرد در كنار همسرش را از اعتكاف در مسجد النبى، بيشتر دوست دارد.

امام صادق عليه السّلام نيز مى‌فرمايد:

رحم اللّه عبدا أحسن فيما بينه و بين زوجته.[3]

خداوند، رحمت كند مردى كه روابط بين خود و زنش را نيكو گرداند.

در مورد خيرى كه از جهت داشتن همسر صالح و نيكو نصيب مرد مى‌شود، امام صادق عليه السّلام به نقل از پدر بزرگوارش مى‌فرمايد:

ما أفاد عبد فائدة خيرا من زوجة صالحة، إذا رآها سرّته.[4]

هيچ خيرى بالاتر از اين به مرد نمى‌رسد كه زن صالحى داشته باشد كه هرگاه شوهرش او را ببيند، مسرور گردد.

[1]. نهج الفصاحة، ح 621؛ مسند زيد، ص 302.

[2]. تنبيه الخواطر، ج 2، ص 122؛ ميزان الحكمة، ج 5، ص 2266، ح 7884.

[3]. كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 3، ص 443؛ وسائل الشيعة، ج 20، ص 170.

[4]. الكافى، ج 5، ص 327؛ قرب الإسناد، ص 20.