جنسى هستند كه از دختران كم‌سن و سال، سوء استفاده‌هاى جنسى مى‌كنند (كول‌[1]، 1992 م، فينكل هور[2]، 1984 م).

مردان همجنس‌باز يا بچّه‌باز، نوعا به پسران جوان روى مى‌آورند. زنان هم مى‌توانند بچّه‌باز باشند؛ ولى اين امر، كمتر ديده شده است. سوءاستفاده جنسى از كودكان، يك اتّفاق نادر نيست. تخمين زده مى‌شود كه سالانه، بيش از چهارصد هزار كودك در ايالات متحده، مورد سوء استفاده‌هاى جنسى قرار مى‌گيرند (فينكل هور و زوبيا ليترمن‌[3]، 1994 م).

حدود شصت درصد اين كودكان، زير دوازده سال هستند. فقط يك تا ده درصد از موارد بچّه‌بازى، به مقامات مربوطه گزارش داده مى‌شوند. برخى بچّه‌بازان متجاوز، نقشه‌هاى ماهرانه‌اى را براى رسيدن به كودكان ترتيب مى‌دهند. مثلا اعتماد مادران آنها را به دست مى‌آورند، با مادران آنها ازدواج مى‌كنند، كودكان را با بچّه‌بازان ديگر مبادله مى‌كنند و در موارد كمترى، كودكان را مى‌ربايند و يا كودكانى را از كشورهاى خارجى، به فرزندى قبول مى‌كنند (مك كوناگى، 1998 م).

دختران، احتمالا دو برابر پسران، مورد تعرّض جنسى قرار مى‌گيرند. بچّه‌بازان، عموما كودكان داراى سن بخصوص را دوست دارند. آنهايى كه جذب دخترها مى‌شوند، معمولا هشت تا ده ساله‌ها را ترجيح مى‌دهند. آنهايى هم كه به پسرها علاقه‌مندند، معمولا كودكان بزرگ‌تر (نوجوان‌ها) را ترجيح مى‌دهند. براى بسيارى از بچّه‌بازان هم، پسر و دختر نوجوان، فرقى نمى‌كند؛ هردو را دوست دارند (روزنهان و سيلگمن، 1379).

بيشتر افراد بچّه‌باز، فاقد مهارت‌هاى اجتماعى معمولى يك فرد بزرگ‌سال هستند: اعتماد به نفس ندارند، امكان دارد كه در روابط اجتماعى و جنسى با افراد بزرگ‌سال مشكل داشته باشند و با كودكان، احساس راحتى بيشترى مى‌كنند (لوين و

[1].Cole ,W .A .W

[2].Finkelhor ,D

[3].Dzuiba -Leatherman ,J