من أخلاق الأنبياء حبّ النّساء.[1]

از اخلاق پيغمبران، دوست داشتن زنان است.

فإنّ المرأة ريحانة و ليست بقهرمانة.[2]

زن، يك شاخه گل خوش‌بوست نه يك كارگر قهرمان.

از اين روايات، استفاده مى‌شود كه عقد ازدواج، به مفهوم پيمان زوج شدن با شرايط خاص، به عنوان ملاك كلّى هنجار بودن رفتار جنسى است.[3]

بنابراين، به مصداق آيه‌ فَمَنِ ابْتَغى‌ وَراءَ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ العادُونَ‌[4] هرنوع رفتار جنسى‌اى كه خارج از چارچوب ازدواج باشد، نابه‌هنجار جنسى تلقى مى‌شود؛ زيرا آنچه طبيعت آدمى، بر آن متمايل است، همان رفتار جنسى مرد با زن در قالب ازدواج است. رفتارهاى ديگر، علاوه‌بر آن‌كه انحراف از طبيعت اوليه سرشتى آدمى است، زيان‌آور براى خود و ديگران در جنبه‌هاى: روانى، معنوى، عاطفى، فرهنگى و اجتماعى است. از اين‌روست كه امام على عليه السّلام در حديثى، ضمن توجّه به نيازهاى طبيعى انسان، مى‌فرمايد:

فكلّ تقصير به مضرّ و كلّ إفراط له مفسد.[5]

هر كمبودى در اعمال تمايلات طبيعى براى آدمى، زيان‌آور و هر زياده‌روى‌اى نسبت به آنها، باعث تباهى است.

در قرآن، هنجارهايى كه هماهنگ با فطرت انسان‌اند، «طيّبات و معروف»، و نابه‌هنجارى‌ها را كه با فطرت سازگارى ندارد، «خبائث و منكر» ناميده است. همچنين طيّبات و هنجارها را حلال، و خبائث و ناهنجارى‌ها را حرام دانسته است. نيز

[1]. همان، ص 9، ح 2.

[2]. الكافى، ج 5، ص 510؛ بحار الأنوار، ج 103، ص 253، ح 54.

[3]. جوان و آرامش روان، ص 289، مقاله« رفتار و تمايلات جنسى از ديدگاه اسلام»، مسعود نيك‌فرجام و همكاران.

[4]. سوره مؤمنون، آيه 7.

[5]. نهج البلاغه، حكمت 108.