از جمله شرايط روانى براى برقرارى رابطه جنسى، اين است كه مرد و زن، با عشق به يكديگر و در نظر گرفتن زيبايى‌ها و نقاط قوّت يكديگر، به سوى هم بروند.

در اين صورت است كه هردو، از يكديگر لذّت مى‌برند؛ امّا اگر افكار ديگرى غير از خودشان را به ذهن راه بدهند، پراكندگى ذهنى، ارتباط محبّتى و عاشقانه آنها را برهم مى‌زند و از نظر شهوى هم، نمى‌توانند به اوج لذّت برسند (بويژه زن كه تحريك شهوتش از ارتباط محبّتى نشئت مى‌گيرد). در تصوّر مرد، از زن ديگرى غير از همسرش به هنگام آميزش، آن رابطه محبّتى را كه بايد دريافت كند، نمى‌كند و حتّى ممكن است كه متوجّه شود و اضطراب، او را فراگيرد و از ارتباط با شوهرش نفرت پيدا كند.

در چنين شرايطى، مرد و زن، هردو، به تدريج سرد مى‌شوند و نمى‌توانند رابطه محبّتى نسبت به يكديگر برقرار سازند. از اين‌روست كه در حديث، مرد، از آميزش با تصوّر فرد ديگرى غير از همسرش منع شده است. روشن است كه اين منع، باتوجّه به آثار نامطلوبى كه دارد، از حرمت حكايت دارد و ظهور نهى هم، بنابر تحقيق دانشمندان علم اصول، در همين راستاست. پيامبر صلّى اللّه عليه و اله با صراحت مى‌فرمايد:

لا تجامع امرأتك بشهوة امرأة غيرك.[1]

با تخيّل زن ديگرى به جاى همسرت، با او نزديكى نكن!

از نظر روان‌شناسى نيز اين تخيّلات، از عواطف و محبّت زن نسبت به مرد و از عواطف مرد نسبت به زن مى‌كاهد و از طرف ديگر، ممكن است مشكلات ارضاى جنسى نيز پيش آورد. اگر آن زن تصوّر شده، از همسرش زيباتر باشد، انزال زودرس به وجود مى‌آورد و اگر آن زن، زشت‌تر از زن خودش باشد (طبق اصول شرطى‌سازى پاولف) موضوع را به همسر خود تعميم مى‌دهد و موجبات سردمزاجى‌اش را فراهم مى‌آورد و تحريك زن را به تأخير خواهد انداخت.[2] در ضمن، طى مكانيسم‌

[1]. كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 3، ص 552؛ مكارم الأخلاق، ص 209.

[2]. جوان، انگيزه و رفتار جنسى، ص 107.