بايرن (1971 م) درباره علل اهميت شباهت اخلاقى، به چند چيز اشاره مى‌كند:

1. افرادى كه با نگرش‌هاى ما موافق‌اند، در ذهن ما با ايجاد ديدگاهى درست، قابل قبول و ارزشمند از دنيا، باعث تقويت عزّت نفسمان مى‌شوند؛ يعنى افراد مشابه با ما، تقويت مثبت برايمان فراهم مى‌آورند.

2. كمتر چيزى وجود دارد كه همانند «محبوب بودن از سوى ديگران»، پاداش دهنده باشد. ازاين‌رو، مسلّم مى‌دانيم، افرادى كه در نگرش‌هاى ما سهيم‌اند، ما را دوست خواهند داشت و ما نيز آنها را دوست خواهيم داشت.

3. ما عملا مايليم كه فرصت‌هاى زيادى براى ملاقات با كسانى داشته باشيم كه در نگرش‌هاى ما سهيم‌اند. اين برخوردها و ملاقات‌ها- كه معمولا مثبت‌اند- احتمال گسترش رابطه دوستى را افزايش مى‌دهند.

4. برقرارى ارتباط با كسانى كه شبيه به ما هستند، آسان‌تر است و بودن با آنها، در ما احساس وحدت و يگانگى و تعلّق خاطر ايجاد مى‌كند. ما مى‌توانيم از همنشينى با آنها احساس آرامش كنيم و لذّت ببريم. همچنين مى‌توانيم پيش‌بينى كنيم كه برخوردهاى بعدى با آنها احتمالا، لذّت‌بخش و عارى از اضطراب و تضاد خواهد بود.

البته اين نكته را نيز بايد اضافه كنيم كه شباهت در برخى ويژگى‌هاى اخلاقى، نه تنها موجب انسجام نمى‌شود، بلكه هماهنگى را مشكل و احيانا ناممكن مى‌سازد.

مثلا مردى كه سلطه‌جو و قدرت‌طلب است، اگر با زنى ازدواج كند كه همين ويژگى‌ها را دارد، زندگى آنها تبديل به صحنه جنگ و جدال خواهد شد. بنابراين، لازم است دختر و پسرى كه قصد ازدواج دارند، به همه جوانب شخصيتى يكديگر توجّه كنند و اگر احساس مى‌كنند كه در اين امر ناتوان‌اند، بهتر است با مراجعه به متخصّصان، از آنها يارى بگيرند.

باتوجّه به مطالب بيان شده، معلوم مى‌شود كه مهم‌ترين معيارها براى انتخاب همسر، توافق دينى و توافق اخلاقى است كه بدون اين دو، توافق‌هاى ديگر، تأثير