مى‌كند. ضمن اين‌كه آزمايش‌هاى فراوانى، جهت بررسى «تأثير تشابه و تفاوت» انجام شده و معلوم گرديده كه كدام‌يك بيشتر تأثير دارد. به عنوان مثال، بايرن و همكارانش (1986 م) در آزمايش‌هاى خود، به اين نتيجه رسيدند كه وقتى ما با افراد جديد روبه‌رو مى‌شويم، ابتدا آنهايى را كه نگرش‌هاى بسيار نامشابهى با ما دارند، به عنوان دوستان اصلى خود نمى‌پذيريم و آنها را رد مى‌كنيم. اين مسئله در زندگى روزمره، قابل مشاهده است.

افرادى كه تيپ‌A هستند، قادر به تحمّل افرادى با تيپ‌B نيستند و افراد با تيپ‌B ، از اين همه عجله و شور و فعاليت تيپ‌A ، احساس سردرگمى مى‌كنند. افراد پرشور و با نشاط تيپ‌A ، از سردى و سردرگمى تيپ‌B ، احساس ناراحتى مى‌كنند. افراد بسيار حسّاس و رمانتيك، از زندگى در كنار فردى خشك و رسمى و كاملا عقلانى، دچار ضربه عاطفى مى‌شوند و قادر به دوست داشتن شريك خود نيستند. فرد مقابل هم در نتيجه شكست در برآورده ساختن انتظارات شريك خود، احساس ناتوانى مى‌كند. همين‌طور افرادى كه از نظر جنسى، بسيار پر شور و حرارت‌اند، اگر با فردى ازدواج كنند كه از نظر جنسى، سرد و نافعال است، هردو طرف، احساس نارضايتى خواهند كرد.

اين ويژگى‌ها و بسيارى ويژگى‌هاى ديگر، اهميت زيادى در توافق زندگى زناشويى دارند و امورى نيستند كه حتّى مشاوره و روان‌شناسى بتوانند آنها را رفع كنند، و بيشترين كارى كه مى‌توانند بكنند، اين است كه كمى از حدّت و شدّت آنها بكاهند، امّا هيچ‌گاه نمى‌توانند دو نفر را كه از نظر ويژگى‌هاى شخصيتى و اخلاقى، در دو طرف طيف قرار گرفته‌اند تا حدود زيادى به هم نزديك كنند. بنابراين، دختران و پسران جوان، بهتر است كه پيش از ازدواج، به مشاور مراجعه كنند تا به بررسى توافق يا اختلاف ويژگى‌هاى آنها بپردازد. اگر باهم مشابهت داشتند، به اين امر اقدام كنند وگرنه، از اين ازدواج، صرف نظر كنند. والدين نيز اين امر را به تأخير نيندازند تا پس از ازدواج، با صرف هزينه‌هاى زياد، به متخصّصى مراجعه كنند كه فرزندانشان را به هم نزديك سازد؛ زيرا كم پيش مى‌آيد كه اين امر، ميسّر گردد.