از سوى ديگر، با آموزش ادب نيكو، كودكان، روابط خودشان را (بويژه با جنس مخالف)، سالم و مطلوب مى‌سازند و زمينه پيوند آنها در بزرگ‌سالى، به صورت حسنه، فراهم مى‌گردد. اثر روان‌شناختى ادب در دوران كودكى، اين است كه كودك، به ارزش، عزّت و زيبايى رفتارهاى به‌هنجار، اذعان پيدا مى‌كند، احساس تمايل به آنها رشد مى‌يابد، هر رفتار نابه‌هنجار (از جمله نابه‌هنجار جنسى) را زشت و پست مى‌داند و از آن، تنفّر پيدا مى‌كند و يا لا اقل از آن گريزان مى‌گردد. ازاين‌رو، امام على عليه السّلام مى‌فرمايد:

أفضل الأدب أن يقف الإنسان عند حدّه و لا يتعدّى قدره.[1]

والاترين ادب، اين است كه انسان، حدود خود را رعايت كند و از آن تجاوز نكند.

هرچند مراد حديث، عام است، ولى يكى از مصاديق آن مى‌تواند مسائل جنسى باشد. همچنين آن حضرت مى‌فرمايد:

أحسن الآداب ما كفّك عن المحارم.[2]

بهترين ادب‌ها، ادبى است كه تو را از زشتى‌ها و آنچه حرام است، بازدارد.

روشن است كه يكى از حوزه‌هاى حرام، «حرام جنسى» است. امام على عليه السّلام در كلام ديگرى، به صورت روشن‌تر فرموده است:

ضبط النّفس عند الرّغب و الرّهب من أفضل الأدب.[3]

كنترل خود، هنگام شادى و ترس، از بهترين انواع ادب است.

منظور، اين است كه در روند تربيت (بويژه تربيت جنسى) بايد قدرت كنترل كودك را افزايش داد تا به هنگام غم و شادى زياد يا ترس و خشم و ناراحتى مفرط، كنترل خود را از دست ندهد و رفتار و گفتارى از او سر نزند كه بعدها موجب شرمندگى وى شود.

از احاديث يادشده و مجموعه احاديثى كه در زمينه ادب (بويژه ادب كودك)، در

[1]. غرر الحكم و درر الكلم، ج 2، ص 446، ح 3241؛ ميزان الحكمة، ج 1، ص 100، ح 390.

[2]. غرر الحكم و درر الكلم، ج 2، ص 462، ح 3298؛ ميزان الحكمة، ج 1، ص 100، ح 391.

[3]. غرر الحكم و درر الكلم، ج 4، ص 234، ح 5932؛ ميزان الحكمة، ج 1، ص 100، ح 393.