329. عيسى بن مريم عليه السلام: به عيب‌هاى مردم چون خواجگان منگريد؛ به عيب‌هايشان با نگاه غلامان بنگريد.

ر. ك: ص 295/ در جستجوى عيب‌هاى خود بودن.

5/ 14 خودپسندى‌

330. امام صادق عليه السلام: هر كه خودپسند باشد، نابود مى‌شود، و هر كه خودرأى باشد، از بين مى‌رود. عيسى بن مريم عليه السلام فرمود: «من بيماران را مداوا كردم و به اذن خدا شفايشان دادم. كور مادرزاد و پيس را به اذن خدا بهبود بخشيدم. مردگان را معالجه كردم و به اذن خدا زندگى دوباره دادم»، و در صدد معالجه احمق برآمدم؛ امّا نتوانستم او را اصلاح كنم!».

گفته شد: اى روح خدا! احمق كيست؟

فرمود: «خودرأىِ خودپسند؛ كسى كه همه برترى‌ها را در خود مى‌بيند و براى كسى بر خود برترى قائل نيست، و هر حقّى را براى خود مى‌داند و براى كسى برخود، حقّى قائل نيست. اين همان احمقى است كه براى درمان او چاره‌اى وجود ندارد».

331. امام صادق عليه السلام: از خدا بترسيد و به يكديگر حسادت نورزيد. يكى از كارهاى عيسى بن مريم عليه السلام گشت و گذار در شهرها بود. روزى با يكى از ياران خويش كه مردى كوتاه‌قد بود و غالباً عيسى عليه السلام را همراهى مى‌كرد، براى گشت و گذار بيرون رفت.

چون به دريا رسيد، با يقين درست «بسم اللَّه» گفت و بر روى آب حركت كرد. مرد كوتاه‌قد كه ديد عيسى عليه السلام بر آب گذشت، او نيز با يقين درست «بسم اللَّه» گفت و بر روى آب حركت كرد و چون به عيسى عليه السلام رسيد، دچار غرور شد و گفت: عيسى كه روح خداست، بر آب راه مى‌رود، من هم بر آب راه مى‌روم. پس برترىِ او بر من چيست؟! در اين هنگام، در آب فرو رفت. از عيسى عليه السلام كمك طلبيد.