فى ظُهورِهِ، وهُوَ الثّالِثُ مِن وُلدى. وَالَّذى بَعَثَ مُحَمَّداً صلى الله عليه و آله بِالنُّبُوَّة وخَصَّنا بِالإِمامَةِ، إنَّهُ لَو لَم يَبقَ مِنَ الدُّنيا إلّايَومٌ واحِدٌ لَطَوَّلَ اللَّهُ، ذلِكَ اليَومَ حَتّى‌ يَخرُجَ فيهِ، فَيَملأَ الأَرضَ قِسطاً وعَدلًا كَما مُلِئَت جَوراً وظُلماً، وإنَّ اللَّهَ تَبارَكَ وتَعالى‌ لَيُصلِحُ لَهُ أمرَهُ فى لَيلَةٍ كما أصلَحَ أمرَ كَليمِهِ موسى‌ عليه السلام؛ إذ ذَهَبَ لِيَقتَبِسَ لِأَهلِهِ ناراً فَرَجَعَ وهُوَ رَسولٌ نَبِيٌّ.[1]

ترجمه حديث 26

حضرت عبد العظيم عليه السلام: به امام جواد گفتم: من اميدوارم كه آن «قائم از اهل بيت محمّد عليهم السلام» كه زمين را پر از عدل و داد مى‌كند پس از آن كه از جور و ستم پر شده، شما باشى.

فرمود: «اى ابو القاسم! ما اهل بيت، همه قائم به امر خداونديم و راه‌نماى دين او هستيم؛ ليكن آن قائم كه خداوند به وسيله او جهان را از كفر و انكار حق، پاك مى‌كند و جهان را از عدل و داد پر مى‌نمايد، كسى است كه ولادت او از انظار، مخفى مى‌ماند و شخص او از مردم پنهان مى‌شود و بردن نام او بر مردم حرام مى‌گردد. او با پيغمبر همنام و هم‌كنيه است و او همان شخصى است كه زمين براى او در هم پيچيده مى‌گردد و هر دشوارى‌اى برايش آسان مى‌شود. يارانش- كه به تعداد اصحاب بدر، يعنى 313 نفرند-، از اطراف و اكناف دنيا پيرامونش جمع مى‌شوند، و آيه شريف: در هر جايى كه باشيد، خداوند، همه شما را جمع مى‌كند و پروردگار به همه چيز، تواناست‌،[2] ناظر به اين معناست. هر گاه اين عدّه كه از اهل اخلاص اند، اجتماع كنند، خداوند، امر او را ظاهر خواهد نمود و هنگامى كه لشكريانش- كه ده هزار نفرند-، به هم پيوندند، به فرمان و اذن پروردگار، ظهور خواهد نمود و پيوسته دشمنان خداوند را خواهد كشت تا اين كه خداوند راضى گردد».

[1]. كمال الدين: ص 377 ح 1، بحار الأنوار: ج 51 ص 156 ح 1.

[2]. بقره: آيه 148.