لا تَكونَ اشتَرَيتَ هذِهِ الدّارَ مِن غَيرِ مالِكِها، ووَزَنتَ مالًا مِن غَيرِ حِلِّهِ، فَإِذا أنتَ قَد خَسِرتَ الدّارَينِ جَميعاً؛ الدُّنيا وَالآخِرَةَ.

ثُمَّ قالَ عليه السلام: يا شُرَيحُ! فَلَو كُنتَ عِندَما اشتَرَيتَ هذِهِ الدّارَ أتَيتَنى، فَكَتَبتُ لَكَ كِتاباً عَلى‌ هذِهِ النُّسخَةِ، إذاً لَم تَشتَرِها بِدِرهَمَينِ.

قالَ: قُلتُ: وما كُنتَ تَكتُبُ يا أميرَ المُؤمِنينَ؟!

قالَ: كُنتُ أكتُبُ لَكَ هذَا الكِتابَ:

بِسمِ اللَّهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ، هذا مَا اشتَرى‌ عَبدٌ ذَليلٌ مِن مَيِّتٍ ازعِجَ بِالرَّحيلِ، اشتَرى‌ مِنهُ داراً فى دارِ الغُرورِ، مِن جانِبِ الفانينَ إلى‌ عَسكَرِ الهالِكينَ. وتَجمَعُ هذِهِ الدّارُ حُدوداً أربَعَةً: فَالحَدُّ الأَوَّلُ مِنها يَنتَهى إلى‌ دَواعِى الآفاتِ، وَالحَدُّ الثّانى مِنها يَنتَهى إلى‌ دَواعِى العاهاتِ، وَالحَدُّ الثّالِثُ مِنها يَنتَهى إلى‌ دَواعِى المُصيباتِ، وَالحَدُّ الرّابِعُ مِنها يَنتَهى إلى‌ الهَوى‌ المُردى وَالشَّيطانِ المُغوى، وفيهِ يُشرَعُ بابُ هذِهِ‌

بهاى آن را از غير حلال نداده باشى كه در اين صورت، در دنيا و آخرت، زيان خواهى كرد.

اى شريح! اگر آن گاه كه مى‌خواستى خانه‌اى بخرى، در نزد من حاضر مى‌شدى، برايت نوشته‌اى مى‌نوشتم كه در آن صورت، خانه را [حتّى‌] به دو درهم نمى‌خريدى».

گفتم: اى امير مؤمنان! چه مى‌خواستى بنويسى؟

فرمود: «نامه‌اى به اين مضمون برايت مى‌نوشتم: به نام خداوند بخشنده مهربان. اين است آنچه خريده است بنده ذليل، از مرده‌اى كه به همين زودى كوچانده مى‌شود. او در دنياى فريبنده، منزلى خريده است كه در كوى فانى شوندگان و سپاه نابودان جاى دارد، و حدود چهارگانه اين منزل، بدين ترتيب است: حد اوّل، منتهى است به آفت‌ها؛ دوم، منتهى‌

است به مرض‌ها؛ سوم، منتهى است به مصيبت‌ها؛ چهارم، منتهى است به پرتگاه و شيطان فريب دهنده، كه درِ اين خانه، از همين حدّ چهارم گشوده مى‌شود.

اين بنده فريفته آرزوها، از بنده‌اى كه مُشرف به مرگ است، خانه‌اى را خريد و خود را از عزّت قناعت بيرون برد و در ذلّت طالبان دنيا درآورد. زيانى كه اين‌