4/ 18 رهاسازى گوش‌

90. مسائل عليّ بن جعفر: حدّثنى محمّد بن موسى بن المتوكّل، قال: حدّثنا عليّ بن الحسين السعد آبادى، عن أحمد بن أبى عبد اللَّه البرقى، عن عبد العظيم بن عبد اللَّه الحسنى، قال:

حَدَّثَنى عَلِيُّ بنُ جَعفَرٍ، عَن أخيهِ موسى‌ بنِ جَعفَرٍ، عَن أبيهِ عليهما السلام، قالَ: قالَ عَلِيُّ بنُ الحُسَينِ عليه السلام: ... لَيسَ لَكَ أن تَسمَعَ ما شِئتَ؛ لِأَنَّ اللَّهَ تَعالى‌ يَقولُ: إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤادَ كُلُّ أُولئِكَ كانَ عَنْهُ مَسْؤُلًا[1].[2]

ترجمه‌

حضرت عبد العظيم عليه السلام- به سند خود-: امام زين العابدين عليه السلام فرمود: «روا نيست كه به هر چيزى گوش فرا دهى؛ زيرا خداوند مى‌فرمايد: همانا گوش و چشم و دل، همه مسئول اند».

شرح‌

اين حكمت، اشاره دارد به يكى از وظايف مهمّ پيروان قرآن كه متأسّفانه غالب قريب به اتّفاق مسلمانان، از آن غفلت دارند. نكات قابل توجّه در تبيين آن، عبارت اند از:

1. مسلمان، حق ندارد هر صدايى را بشنود و به هر سخنى گوش فرا دهد؛ زيرا قرآن كريم، گوش انسان را مسئول شنيده‌هاى خود مى‌داند، و روزى انسان در مورد شنيده‌هاى خود، مورد بازخواست قرار مى‌گيرد. بنا بر اين، رهاسازى گوش، حرام و مراقبت از آن، واجب است.

2. براى امتثال اين دستور العمل قرآنى، مسلمان بايد احكام شنيدن را بداند تا بتواند از شنيده‌هاى خود مراقبت كند و از چيزهايى كه شنيدن آن حرام است، دورى نمايد.

[1]. اسراء: آيه 36.

[2]. مسائل علىّ بن جعفر: ص 343- 344 ح 847، بحار الأنوار: ج 2 ص 116 ح 13. نيز، ر. ك: همين كتاب: ح 99.