پيامبر خدا صلى الله عليه و آله كه از مصونيت الهى برخوردار است، بايد در كارها با مسلمانان مشورت نمايد.[1]

2. در نظام آفرينش به استثناى معصومان عليهم السلام، انديشه هيچ كس از خطا مصونيت ندارد، و معصومان نيز براى آن كه الگوى ديگران باشند، در كارها با ديگران مشورت مى‌كردند.

3. مقتضاى حكمت بالغه الهى، اين است كه انسان‌ها در تشخيص تصميم صحيح در زندگى، از نظر يكديگر استفاده كنند.

4. يكى از لغزش‌هاى خطرناك انديشه، استبداد رأى و اكتفا كردن به نظر خويش است، چنان كه از امام صادق عليه السلام نقل شده كه فرمود:

المُستَبِدُّ بِرَأيِهِ مَوقوفٌ عَلى‌ مَداحِضِ الزَّلَلِ.[2]

كسى كه به استبداد رأى دچار شده، بر لغزشگاه‌هاى انديشه، ايستاده است.

5. پرهيز كردن از خودرأيى و استفاده از نظر ديگران، به انسان كمك مى‌كند كه به انديشه درست دست يابد و ديدگاه‌هاى نادرست را تشخيص دهد.[3]

[1]. آل عمران: آيه 159.

[2]. بحار الأنوار: ج 57 ص 105.

[3]. ر. ك: الكافى: ج 8 ص 22 ح 4.