رويكرد نگاشته شده‌اند، تا همين اواخر هيچ اقبال و ادامه‌اى پيدا نكردند.[1] ارزشمندى و فوايد اين رهيافت را دو محقّق غربى به نام‌هاى دانيل بومنُت و سباستين گونتِر در مقالات خود نشان داده‌اند.[2] بومُنت مفاهيم و تئورى‌هاى جرالد جِنِت در باب گفتمانِ نقلى- روايى (

Narrative Discourse

) را در تحليل ساختار و سبك خبرِ نقلى- داستانى به كار برد.[3] گونتِر نيز استدلال آورد كه روايات مورد بحث را بهتر است حكايت‌پردازى‌هاى غير واقعى بشماريم.[4] به نظر وى، استفاده از يافته‌هاى حكايت‌شناسى «پاره‌اى از ويژگى‌هاى درونى و بسيار شگفت‌انگيز اين متون را آشكار خواهد ساخت». استفاده از تحليل ادبى در رواياتى كه به صورت‌هاى مختلف نقل شده‌اند، حتى ما را به رديابى و كشف سير نقل آن حديث رهنمون مى‌كند.

محقّقان غربى در پژوهش‌هاى خود به موضوع نقد حديث در ميان مسلمانان توجه و اعتناى اندك داشته‌اند. در حقيقت تاكنون هيچ اثرى منتشر نشده است كه روش‌هاى اسلامى در نقد حديث را مورد بررسى و ارزيابى قرار دهد، يا تحقيق كند كه نخستين مدوّنان حديث در قرن سوم هجرى براى تفكيك روايات موثّق از موارد

[1].Eckart Stetter ,Topoi und Schemata im IadD *(

ph. D. diss., TUbingen, 5691(; R. Marston Speight, The Musnad of al- OAyalisD: a Study of Hadith as Oral Literature) ph. D. diss., Hartford, 0791(.

[2]. به جز اشاراتى كوتاه در مقاله پيشگفته ماهر جرار، تنها در مقاله زير بدين مسئله پرداخته شده است.

Sahair E 1 Calamawy," Narrative Elements in the Iadith Literature", in Cambridge History of Arabic Litrerature, I, 803- 61.

[3]

. Daniel Beaumont," Hard- Boiled: Narrative Discourse in Early Muslim Traditions", Studia Islamica 38) 6991(, 5- 13; Sebastian Gunther" YFictional Narration and Imagination within an Authoritative Framework: Towards a New Understanding of IadDth", in Leder, ed YStory- Telling, 334- 17. See also idem." Modern Literary Theory Applied to Classical Arabic Texts", 171- 671.

تحليل مارستون اشپايت در مقاله زير رهيافت محافظه‌كارانه‌ترى را نشان مى‌دهد:

R. Marston Speight," Narrative Structures in the IadDth", Journal of Near Eastern Studies 95) 1002(, 562- 17.

[4].