خود (در فصل مربوط به كسانى كه مستقيماً از امام روايت نمى‌كنند) آورده و آن‌ها را با اين عنوان مشخص كرده است. «من روى عنه حُميد أصولًا كثيرة/ يا: من روى عنه حميد كتبا كثيرةً من الأصول». اين افراد به ترتيب الفبا عبارتند از. أحمد بن محمّد بن مسلمه،[1] احمد بن محمّد بن زيد (متوفاى 262 ق)،[2] على بن بُزُرج،[3] ابراهيم بن سليمان بن حيّان تميمى،[4] محمّد بن عباس (يا عياش) بن عيسى،[5] محمّد بن احمد بن رجاء (متوفاى ذو الحجّه 226 ق)،[6] محمّد بن حسن (يا حسين) بن حازم (متوفاى 261 ق)،[7] محمّد بن خالد طَيالسى (متوفاى جمادى الثّانى 259 ق)،[8] قاسم بن اسماعيل قُرَشى‌[9] و عبيد اللّه (يا عبد اللّه) بن احمد نَهيك،[10] ديگر افرادى كه طوسى نام مى‌برد عبارتند از: أحمد بن حسين بن مُفلس،[11] أحمد بن ميثم بن أبى نُعَيم،[12] على بن ابراهيم خيّاط[13] و يونس بن على عطّار.[14] برخى از اين عالمان خود صاحب «نوادر» يا «كتُب» اند و احتمالًا آثارشان حاوى مطالبى برگرفته از «اصول» بوده است.

[1]. طوسى، رجال، ص 440.

[2]. همان.

[3]. طوسى، رجال، ص 480.

[4]. طوسى، رجال، ص 480.

[5]. طوسى، رجال، ص 449.

[6]. همان جا.

[7]. طوسى، رجال، ص 500.

[8]. طوسى، رجال، ص 499.

[9]. طوسى، رجال، ص 490.

[10]. طوسى، رجال، ص 480.

[11]. طوسى، رجال، ص 441.

[12]. طوسى، رجال، ص 440.

[13]. طوسى، رجال، ص 480. سال فوتش را 207 ق گفته‌اند. مجمع الرجال( ج 4، ص 151) نيز همين تاريخ را نقل مى‌كند كه نادرستى آن عيان است، چرا كه حُميد على‌القاعده نمى‌توانسته چنين فردى را ملاقات كرده باشد.

[14]. طوسى، رجال، ص 517.