5 تورات شفاهى و حديث: مقايسه تورات شفاهى و حديث در نقل و روايات، منع نگارش و تدوين و تنسيق آن دو[1]

گِرگور شوئِلِر

[1]. نسخه اول اين مقاله را در چهاردهمين كنگره اتحاديه عرب‌شناسان و اسلام‌شناسان اروپايى( بوداپست، آخر آگوست و اول سپتامبر 1988) ارائه كردم؛ ويرايش دوم كه بازنگرى و حجم آن سه برابر شده، در دسترس شركت‌كنندگان در گردهمايى حديث در 1988 در آكسفورد قرار گرفت و در آن‌جا به تفصيل درباره آن بحث شد. از شركت‌كنندگان بسيار سپاس‌گزارم، يعنى پاتريشيا كرونه، خ. ه. ا. يُنبُل، فريتس تسيمرمان و هارالد موتسكى كه پيشنهادات و انتقادات سازنده‌اى را مطرح كردند. برخى از آن‌ها را توانستم در نسخه كنونى مقاله اعمال كنم، شايد جالب باشد كه خوانندگان بدانند كه اساساً فقط يك نكته از مطالعاتم در گردهمايى مورد انتقاد قرار گرفت.] يعنى‌[ آن مواردى كه( همچون نظر گلدتسيهر) در جنبه‌تاريخى تدوين حديث در دوره امويان تشكيك مى‌كرد، همچنان كه در سنّت عرب هم‌] اين موارد[ مذكور است. همچنين آن‌ها درباره نظريه من مبتنى بر اين‌كه اين تدوين ممكن است به ويژه بر محدّثان عراقى در خصوص نگارش حديث تأثير نهاده باشد، استثنائات يا قيودى اظهار كردند.

نكاتى درباره اصطلاح‌شناسى: اصطلاحات« حلقه مشترك»Common Link (CL ) و« حلقه مشترك فرعى»Common Link (PCL )Partial در پايين توضيح داده شده است، در شماره 244، در همان آغاز شرح نمودارها.

هميشه احاديث له و عليه كتابت حديث را به تقييد العلم خطيب بغدادى ارجاع داده‌ام( تصحيح يوسف العش، چاپ دوم، بيروت، 1974). اين اثر كامل‌ترين مجموعه اين‌گونه احاديث است.( به اين ترتيب ارجاع به هر صفحه در عين حال مشخص كننده يك حديث هم هست). ارجاعات بيشتر را مى‌توانيد در پاورقى‌هاى مصحّح آن اثر، يوسف العش بيابيد كه به احاديث مرتبط پرداخته است. فقط در مواردى كه حديث مورد ارجاع در مجموعه‌اى كهن از احاديث بوده كه العش از آن استفاده نكرده( جامع مَعمَر بن راشد و مصَنَّف بن أبيشيبة و جز آن) ارجاع به اين مجموعه‌ها در متن آمده است.