نكته قابل توجّه در اين تحقيق، تقسيمى است كه نگارنده براى راويان كوفى انجام داده است. وى، اين راويان را به سه دوره زمانى تقسيم نموده است: دوران تأسيس مكتب حديثى شيعه (هم‌زمان با حكومت امويان و فشارهاى شديد بر شيعيان)، دوران امام صادق عليه السلام (كه مكتب حديثى شيعه به اوج خود رسيد و فقه و كلام شيعه رشد فوق‌العاده‌اى پيدا كرد)، دوران پس از شهادت امام صادق عليه السلام (كه در اوايل اين دوران، كوفه همچنان از مهم‌ترين مراكز شيعه در فقه و كلام بود).

410. مكر الهى در قرآن و حديث‌

، سيّده موسوى، كارشناسى ارشد علوم قرآن و حديث، دانشكده اصول دين تهران، استاد راهنما: دكتر ناصر رفيعى محمّدى، استاد مشاور:

دكتر عبد الرضا زاهدى، 1385، 153 ص.

مكر الهى در آيات وادعيه و روايات چه معنايى دارد؟ آيا مكر الهى، جزء سنن الهى است يا نه، دامنه آن تا چه حد است؟ شيوه‌هاى مكر خداوند در دنيا كدام‌اند؟ راه‌كارهاى ايمن ماندن از آن چيست؟ اينها، سؤالاتى است كه نگارنده به تشريح پاسخ آنها پرداخته است.

اين رساله در بردارنده كلّيات و سه فصل پس از آن است:

در كلّيات، به تبيين مسئله، سؤالهاى اصلى و فرعى، فرضيه‌ها، پيشينه مسئله و روش پژوهش اشاره نموده است.

فصل اوّل را به مفهوم‌شناسى «سنّت»، «مكر» و واژه‌هاى معادل آن اختصاص داده است.

فصل دوم را به ديدگاه‌هاى قرآنى پيرامون «مكر عام» و «مكر الهى» اختصاص داده، و در ضمن آن، علاوه بر بررسى آيات مربوط به هر كدام، براى بررسى اين دو معنا (مكر مردم و مكر خدا) از آيات ديگرى كه الفاظ معادل آن استعمال شده، استفاده نموده است.

فصل سوم را نيز به ادعيه و رواياتى كه به بحث مورد نظر پرداخته‌اند، اختصاص داده است.

411. ملاك‌ها و معيارهاى وضع حديث‌

، قاسم بستانى، دكترى علوم قرآن و حديث، دانشكده علوم انسانى دانشگاه تربيت مدرس، استاد راهنما: دكتر سيّد محمّد باقر حجتى، استادان مشاور: دكتر نهله غروى نايينى و دكتر محمّد على مهدوى‌راد، 1382، 468 ص.