چرا علّامه طباطبايى رحمه الله در بررسى حديث، توجّه جدى به سند ندارد؟ از نظر علّامه، چه معيارهايى براى نقد متن، معتبر است؟ مراد علّامه از جرى چيست و چرا در باره بخش عظيمى از روايات، اين داورى را مى‌كند؟ اينها، سؤال‌هايى است كه باعث ترسيم اين پايان‌نامه گشته، كه در هفت فصل به نقد و بررسى آنها پرداخته است:

وى، در تحقيق خود كوشيده تا با استخراج داورى‌هاى علّامه، و ساماندهى نظرات ايشان در نقد و فهم حديث، تداوم بخش حركتى باشد كه اين متفكر، در جهت پيراستن گنجينه حديث در دوره معاصر آغاز كرده است. وى، استقصاى تمام نظرات را مد نظر نداشته، بلكه هدفش ارائه اجمالى اين نظرات بوده است.

نويسنده، ابتدا به بررسى روايات موجود، در دو مرحله پرداخته است: عصر پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و عصر ائمه اهل بيت عليهم السلام. پس از آن، آراى محققانى را گزارش مى‌كند كه در اين‌باره نگاشته‌هايى مستقل داشته‌اند. در گزارش آراى محققان، به نقل مستقل ديدگاه هر يك از ايشان نپرداخته، بلكه چيزهايى را نقل كرده كه در جمع‌بندى كلّى، مى‌توان از نظرات اين عالمان به دست آورد. در ارائه نمونه‌ها، به آنچه ايشان در كتاب‌هايشان آورده‌اند بسنده نكرده، و كوشيده تا نمونه‌هايى جديد از منابع شيعه و سنّى بياورد. در اين قسمت نيز دو مجموعه معيار: معيارهاى فهم و معيارهاى نقد حديث را آورده است.

400. مفهوم عقل در كتاب «العقل و الجهل» اصول كافى با تأكيد بر شرح ملّاصدرا

، اباذر جعفرى، كارشناسى ارشد الهيات و معارف اسلامى، مؤسسه آموزشى و پژوهشى امام خمينى رحمه الله، استاد راهنما: دكتر رضا برنجكار، استاد مشاور: حجة الاسلام امير ديوانى، 1380، 174 ص.

لفظ «عقل» در روايات در چه مواردى استعمال شده است؟ ويژگى‌هاى ذكر شده براى آن چيست؟ چه كاركردهايى براى عقل ذكر شده است؟ آيا يك معنا از عقل در اين روايات قصد شده، يا معانى متعددى مورد نظر بوده است؟ پاسخ به اين پرسش‌ها، هدف نگارنده اين تحقيق است.

وى، براى رسيدن به مفهوم «عقل» در روايات، كاربردهاى اين لفظ در احاديث كتاب العقل و الجهل اصول كافى را بررسى نموده است. نخست، معانى لغوى اين واژه را بررسى كرده و سپس به اصطلاحات گوناگون عقل، در علوم مختلف اشاره نموده،