غالب در «الميزان» پرداخته است.

نه فصل و خاتمه رساله، بيانگر اثبات مدعاى نگارنده و رد اقوال متناقض در باره اين تفسير است:

در فصل نخست، با عنوان كلّيات، موضوع، اهداف، پيشينه و منابع تحقيق را بيان نموده است. سپس، معناى لغوى و اصطلاحى «فقه» و «درايه»، اهمّيّت فقه الحديث از ديدگاه روايات و پيشينه فقه الحديث را توضيح داده است.

در فصل دوم، به نقد و بررسى تفاسير روايى و روش آنها پرداخته، و ضمن مرورى بر تفاسير روايى، شش تفسير از شيعه و هشت تفسير از اهل سنّت را معرفى و ديدگاه هر يك را در اين باب، بيان نموده است.

عنوان فصل سوم، تفسير «الميزان» و جايگاه آن است. قبل از ورود به بحث، نگارنده گونه‌هاى تفسير، روش‌هاى تفسير، روش كلّى تفسير «الميزان»، منابع روايى «الميزان» و ويژگى‌هاى اين تفسير را بررسى نموده، سپس به شرح هشت ويژگى اين تفسير پرداخته است.

فصل چهارم رساله، در باره ديدگاه علّامه طباطبايى در استفاده از روايات تفسيرى است.

مرحوم علّامه، در «الميزان»، از روايات استفاده زيادى كرده‌اند، ولى اين كتاب، تفسير روايى نيست و جنبه حديثى آن نسبتاً كمرنگ است.

در فصل پنجم، شيوه نقد و تحقيقِ سندى حديث، در تفسير «الميزان» را توضيح داده است. وى، ضمن بررسى نمونه‌هايى از سندهاى روايات، به رد روايات ضعيف السند و پذيرش روايات صحيح السند پرداخته، و شيوه جبران ضعف سند به دليل صحّت محتوا، و خدشه در صحّت سند به دليل ضعف محتوا را شرح داده است.

شيوه نقد و تحقيق متن حديث در «الميزان»، از ديگر مباحث مطرح شده است، كه ششمين فصل رساله را تشكيل مى‌دهد. در اين فصل، نگارنده ملاك‌هاى علّامه را در نقد حديث عنوان كرده است.

نگارنده، در فصل هفتم، آفات و ضعف‌هاى تفسير اثرى را توضيح داده و علت اين ضعف را نيز درهم‌آميختگى روايات صحيح و غيرصحيح، در اين گونه تفاسير مى‌داند.

وى، نخست ديدگاه علّامه طباطبايى را در اين باب بيان كرده و سپس، نظرات ايشان را مورد نقد قرار داده است.

فصل هشتم، در باره شيوه برخورد علّامه طباطبايى با روايات متعارض است. علّامه، با