آنچه نگارنده در اين مقال بدان پرداخته، بررسى و معرفى چهره ترسيم شده از فقر و غنا در قرآن و حديث است، كه چشم‌اندازِ كلّى از نظرگاه اسلام در باره اين موضوع و مسائل ديگرِ مربوط به آن را آورده است.

مطالب اين پايان‌نامه، شامل مقدمه و سه فصل است:

نگارنده، در مقدمه، اهمّيّت مال و ثروت و درجه اعتبار آن را از نظر اسلام و اقتصاد اسلامى بررسى نموده و با بهره‌گيرى از آيات قرآن كريم، شيوه مواجهه اسلام با مال و ثروت را بيان كرده و در ذيل آيات، به سخن معصومان عليهم السلام نيز تمسّك جسته و در ادامه، به ريشه‌يابى فقر پرداخته است.

فصل اوّل اين رساله، در باره اصول و كلّيات روش استنباط از قرآن و حديث، در باره پديده‌هاى اجتماعى، بويژه فقر و غناست.

فصل دوم، در باره فقر و غنا در قرآن كريم است. نويسنده، بر آن است كه نحوه مطرح شدن فقر و غنا در آيات قرآن كريم را بررسى كند.

فصل سوم رساله، مربوط به فقر و غنا در روايات است. در اين بخش، تعدادى از روايات منقول در كتب حديث شيعه و سنّى، در باره فقر و غنا و فقير و غنى، همراه با اندكى بحث و نظر پيرامون آنها آمده است. وى، اين احاديث را به دو دسته تقسيم مى‌كند: دسته‌اى كه فقر را مذموم شمرده و آثار سوء فقر را بيان كرده‌اند؛ دسته‌اى كه فقر را خزانه‌اى از خزائن الهى و رحمتى از جانب پروردگار مى‌دانند و آن را عامل سعادت شمرده‌اند. نويسنده، پس از آن، نظر علما و فقها را در باب جمع‌بندى اين روايات عنوان كرده و تعارض آنها را به اين شيوه برطرف ساخته است.

357. فقه الحديث در تفسير «الميزان»

، منوچهر توكلى، مركز تربيت مدرس دانشگاه قم، استاد راهنما: حجة الاسلام دكتر سيّد رضا مؤدب، استاد مشاور: حجة الاسلام دكتر محمّد تقى ديارى، 1379، 245 ص.

هدف نگارنده در اين رساله، بررسى صحّت و سقم اين گمان است كه نگاه مؤلف تفسير «الميزان» به روايات تفسيرى، با نگاه ساير علماى اسلام و بويژه مؤلفانِ تفاسير روايى، تفاوتى بنيادين دارد. وى، ضمن اين بررسى، ميزان بهره‌گيرى علّامه رحمه الله از روايات و نحوه برخورد ايشان با آنها را كاويده است. در كنار اين مسائل، به مباحثى چون علل ضعف در تفسير روايى، نسخ و تعارض از ديدگاه علّامه و همچنين روش تفسيرى‌