است. در برخى موارد، متن روايت موجود در كتابت، با رواياتى كه در منابع وجود داشته متفاوت بوده، كه با نقل آن روايات، اختلاف بين روايات را نشان داده است؛

خ. جهت فهم سريع‌تر خوانندگان، برخى از كلمات و اصطلاحات دشوارِ متن را معنا كرده و توضيح داده است.

214. تصحيح و نقد و بررسى كتاب «نفايس الفنون فى عرائس العيون»

، غلامرضا مست‌على، دكترى رشته ادبيات فارسى، دانشكده تربيت مدرس دانشگاه علوم انسانى، استاد راهنما: دكتر احمد احمدى، 1374، 181 ص.

كتاب نفايس الفنون فى عرائس العيون، تأليف شمس الدين محمّد بن محمود آملى، از علماى قرن هشتم هجرى، كتابى است در موضوعات مختلف كه مى‌توان آن را كشكول نيز خواند.

محقق، قسمت حديث اين كتاب را برگزيده و ضمن تصحيح و نقد و بررسى آن، به عنوان رساله دكترى رشته ادبيات فارسى، قسمتى از اين كتاب را احيا نموده است.

محل بحث محقق، فن سوم از قسم اوّل اين كتاب است، كه در باره علم نگاشته شده است. نويسنده قبل از ورود به بحث، چند فايده را متذكر مى‌شود:

فايده اوّل، در بيان اصطلاحات وارد در باره حديث و معناى لغوى و استعمالى لفظ «حديث» است. نويسنده، به مناسبت، به معرفى صحاح سته پرداخته و اولين كتاب حديثى را موطأ مالك دانسته و اشاره كرده است كه نزد خود اهل سنّت هم، موطأ، اصح كتب حديثى آنان است.

فايده دوم، در باره تقسيمات حديث به صحيح و حسن و ضعيف و شرح هر يك است.

فايده سوم، به احوال نقله حديث به اعتبار سبقت در اسلام و هجرت و وفور علم و فضيلت و كثرت ملازمت، مربوط مى‌شود. در اين تقسيم‌بندى، نقله حديث به دوازده طبقه تقسيم شده‌اند كه مشهور، تعداد آنان را سى هزار نفر دانسته‌اند.

فايده چهارم، در باره كيفيت علم به حديث است. نويسنده، اين بحث را با بيان و شرح سه حديث به پايان برده است.

قسمت دوم اين تحقيق، ذكر چهل حديث به شيوه يك «اربعين» در باب ايمان و اسلام و ادب و اخلاق و مواعظ و حكم است.