سپس ويژگى‌هاى شخصيتى جوانان از منظر قرآن و حديث را به طور جامع بررسى نموده، و راه‌كارهاى دين اسلام در برخورد با جوانان و ساماندهى حياتشان را ارائه كرده است. همچنين، به تأثير محيط در تكوين شخصيت جوان و ضرورت تربيت مناسب با زمان اشاره كرده و در پايان، سيره عملى و صفات برجسته جوانانى را كه در قرآن نام برده شده اند، آورده است.

119. بررسى شيوه‌هاى مناظرات امام صادق عليه السلام و مقايسه آن با مناظرات انبياء در قرآن كريم‌

، سيّده فاطمه ميرصفى، كارشناسى ارشد علوم قرآن و حديث، دانشكده اصول دين قم، استاد راهنما: دكتر سيّد كاظم عسكرى، استاد مشاور: دكتر محمود واعظى، 1381، ص 345.

نگارنده، با توجّه به معانى لغوى و اصطلاحى «مناظره»، بيش از هر چيز، روش‌ها، مناظره، و قواعد حاكم بر مناظرات انبيا و امام صادق عليه السلام را بررسى و تحليل نموده است.

وى، رساله خود را در شش بخش تدوين كرده است:

در بخش اوّل، پس از بحث‌هاى مقدماتى و تعريف واژه‌هاى كليدى، «جدل» و انواع آن در لغت و اصطلاح را بررسى كرده، و تفاوت آن با واژه‌هاى ديگرى چون «مراء» و «خصومت» را بيان كرده است. در ادامه، «مناظره» در لغت و اصطلاح را مورد بررسى و تحليل قرار داده، و آداب و آفات اين شيوه تبليغى را بيان نموده است.

بخش دوم، به بيان شيوه‌هاى مناظرات انبيا عليهم السلام با توجّه به آيات قرآن كريم اختصاص دارد، كه در اين جهت، با توجّه به بررسى‌هاى انجام شده، شيوه‌هاى مناظرات نُه نبى را در نُه فصل بررسى كرده است.

در بخش سوم و چهارم اين پايان‌نامه، زندگى امام صادق عليه السلام و حركت‌هاى تبليغى وى در زمينه‌هاى فرهنگى، سياسى، اجتماعى و اخلاقى را بررسى نموده است. سپس، وضعيت فرهنگى جامعه و مكتب‌هاى موجود در آن دوره، به همراه عقايد و فعاليت‌هاى آنها، به طور اجمالى مورد بررسى قرار گرفته است.

بخش پنجم، مربوط به مناظرات امام صادق عليه السلام و روش‌هاى مختلف آن حضرت در اين شيوه تبليغى، با ذكر نمونه‌هايى از مناظرات است.

در بخش ششم (بخش پايانى)، به مقايسه شيوه‌هاى انبيا عليهم السلام و امام صادق عليه السلام در اين شيوه تبليغى پرداخته است.

در پايان، چكيده اين رساله به زبان انگليسى آمده است.