كه در دل‌هاى مؤمنانْ آرامش را فرو فرستاد تا ايمانى بر ايمان خود بيفزايند. و سپاهيان آسمان‌ها و زمين از آنِ خدا است، و خدا همواره داناى سنجيده‌كار است.]

در ابتداى خطبه دوم، پيروزى بزرگ قرارگاه محرّم با رمز يا زينب عليها السلام را به امام امّت، شما برادران و خواهران گرامى و همه مسلمانان و مستضعفان جهان تبريك عرض مى‌كنم.

اين جنگ، هم به ما درس عبرت داد و هم به دشمنان، درس عبرت داد. اين جنگ، بار ديگر به ما آموخت كه سلاح رزمندگان ما، ايمان و تعهد و مسئوليت است و نتيجه جهادِ آنها پيروزى است. در اين مدت كوتاه، ما بارها به چشم خود ديديم كه خداوند اراده فرمود تا با لشكر غيبى خود، از اين امّت مستضعفْ حمايت كند.

همچنين جنگ به دشمنان ما آموخت كه سرانجامِ جنگيدن با حق، بد فرجامى و شكست است. صدام به اربابان خود گفته بود كه نيروهاى رزمنده ايران را كشته و معلول يا اسير كرده است، و بقيه نيروهاى ايران نيز فرارى و شكست خورده هستند.

غرب و شرق هم سلاح‌هاى پيچيده به صدام دادند و او را تقويت كردند تا بتواند به اشغال خاك ايران ادامه دهد و نفتِ ما را به يغما ببرد.

علاوه بر اين، دولت‌هاى استكبارىِ شرق و غرب، براى تقويت صدام، در رسانه‌هاى گروهىِ دنيا هياهوى تبليغاتىِ شديدى عليه ايران به راه انداخته بودند. از يك سو مى‌گفتند كه دولت ايران، جنگ طلب و متجاوز است و بايد سركوب شود و از سوى ديگر مى‌گفتند: نيروى هوايى ايران از بين رفته است و ايران تنها دو تيپ زرهى دارد كه نيروهايشان در جبهه پراكنده شده و كارآيىِ خود را از دست داده‌اند.

جهانِ كفر، گمان مى‌بُرد كه مى‌تواند با اين توطئه‌ها انقلاب ايران را شكست دهد؛ اما نتايج عمليات پيروزمندانه اخيرِ رزمندگان اسلام، حساب‌ها و معادلات جهانِ كفر را به هم زد و نشان داد كه ايمان بر سلاح پيروز است.

جوانان رزمنده ما در عمليات اخير خود، ارتفاعات بسيار مهمّى را تصرف كردند.

چاه‌هاى نفتِ غصب شده ايران را پس گرفتند.

شهرهايى را كه در تيررس عراقى‌ها بود، از تيررس آتشِ آنها نجات دادند و تانك‌هاى مدرن آنها كه با هزار حيله، تهيه شده بودند، به تصرف رزمندگان اسلام در آمد.

صدام خجالت مى‌كشد كه بگويد: در اين جبهه، قبل از اين عمليات، نيروهاى عراقى در خاك ايران مستقر بودند و رزمندگان اسلامْ آنها را به درون خاك عراق عقب راندند و جبهه نبرد را به درون خاك عراق كشانيدند.

اكنون ما وارد سرزمين عراق شده‌ايم و در آنجا مى‌جنگيم.

از ابتداى جنگ، صدام به سرزمين ما تجاوز كرد. تا كنون در بعضى جبهه‌ها، جبهه نبرد به درون خاك عراق كشانيده شده است. ما همواره گفته‌ايم كه يك وجب خاك يا قطره‌اى آب يا معدن و ذخيره‌اى از هيچ كشورى را نمى‌خواهيم.

اكنون هم كه وارد خاك عراق شده‌ايم، تنها به دليل ضرورت جنگ، تعقيب دشمن و تثبيت موقعيت جنگى بوده است وگر نه مثل گذشته، هيچ طمعى به سرزمين عراق نداريم.

صدام به خاك كشور ما تجاوز كرد؛ چاه‌هاى نفتى را كه ظرفيت استخراج روزانه آنها 25 هزار بشكه بود، اشغال كرد و مدت‌هاى طولانى، نفتِ آنها را استخراج نمود؛ اما با وجود اين، امپرياليسم جهانى، صدام را به عنوان متجاوز اعلام ننمود؛ ولى امروز كه ما به دليل ضرورت دفاع از خود