ناراحتى‌هايى كه بعضى افراد در مورد انتخاب مرجع دارند، بى مورد است و صحيح نيست. همه مجتهدين موجود، اجازه بقاء بر تقليد مجتهدِ ميّت را مى‌دهند.

در مسئله‌اى كه فتواى همه يكسان باشد، يا به عبارت ديگر، نظر اعلم و غير اعلم يكى باشد، انسانْ لازم نيست كه تعيين كند كه در اين مسئله از چه كسى تقليد مى‌كند.

پس افراد مى‌توانند بنا بر همان اجازه‌اى كه عمومِ فقهاى معاصر داده‌اند، فعلًا بر تقليد از حضرت امام باقى بمانند.

مطلب مهمّى كه من متواضعانه و ملتمسانه در اين خطبه، خدمت برادران و خواهران عزيز يادآور مى‌شوم، شركت در انتخابات است.

حدود يك ماه ديگر در تاريخ ششم مرداد ماه، يك انتخابات در پيش داريم.

در اين انتخابات، دو مطلب به رأى گذاشته خواهد شد. مى‌دانيم كه حضرت امام عده‌اى را انتخاب كرده بود تا به امر ايشان، در شوراى بازنگرى قانون اساسى، حاضر شوند و قانون اساسى را اصلاح كنند.

شوراى بازنگرى قانون اساسى نيز در هشت قسمت در قانون اساسى تجديد نظر كرد. اين هشت قسمت، مربوط به رهبرى، قوه مجريه، تمركز قوه مجريه، قوه قضائيه، صدا و سيما و امثال اينها است. ان‌شاءالله تا قبل از رأى‌گيرى، نتيجه بازنگرى كامل خواهد شد.

در روز ششم مرداد ماه، دو مطلب به رأى گذاشته خواهد شد؛ اولْ نتايج كار شوراى بازنگرى قانون اساسى و تغييراتى كه آنها در قانون اساسى داده‌اند و ديگرى انتخاب رياست جمهورى جديد ايران.

برادران و خواهران عزيز! وحدت و انسجام ما در مراحل مختلف انقلاب، براى ما بسيار كارگشا بوده است. يك راهپيمايى در روز قدس در زير بمباران و موشك‌باران، بسيارى از مشكلات ما را حل كرد. همچنين تشييع جنازه با شكوه حضرت امام، مشكلات جهانى ما را به طور كامل حل كرد.

اخبارى كه اين روزها به دستِ ما مى‌رسد، بسيار خوشحال كننده است. افرادى كه منتظر بودند در كشور ما پريشانى و سستى به وجود آيد، كم كم خودشان پريشان شده‌اند. دشمنانِ ما به اضطراب افتاده‌اند. بعضى از مقامات حساسشان استعفا داده‌اند و بعضى ديگرشان را كنار گذاشته‌اند.

پس از اينكه قانون اساسى رژيم گذشته نسخ شد، قانون اساسى جمهورى اسلامى به رأى گذاشته شد. مردم نيز با رأى بسيار بالايى، آن را تأييد نمودند.

پس از ده سال تجربه و آزمايش، بعضى از كمبودها و نقايص قانون اساسى اولِ جمهورى اسلامى ايران، آشكار شد. به دستور حضرت امام، عده‌اى از افراد دلسوز و فهميده كشور آمدند و اين قانون اساسى را اصلاح كردند.

بسيار حيف است كه اين قانون اساسى جديد يا رياست جمهورى جديد، با رأى پايينى انتخاب شود. با عنايات پروردگار، همه ما بايد در اين روزها احساس وظيفه شرعى بكنيم و فعالانه در انتخابات شركت كنيم.

در ميان خود ما، شايد احساس كنيم كه رأى دادنِ من به تنهايى، اهميتى ندارد؛ زيرا ما فلان آقا را مى‌شناسيم. به او ارادت هم داريم. چون همه او را قبول داريم، بنا بر اين، حتماً بيشترين رأى را خواهد آورد. پس من به تنهايى اگر به او رأى بدهم يا ندهم، چندان فرقى نمى‌كند. در نتيجه، رأى دادنِ من، لازم و واجب نيست.

اما در سطح بين المللى، تعداد آراء يك رئيس جمهور بسيار مهم است. رئيس جمهور يك كشور، زمام امور آن كشور را به دست مى‌گيرد. مى‌خواهد با يك دستْ مسائل داخلى را حل كند و با دستِ ديگر، ارتباطات خارجى‌