ذلِكَ نِعْمَةٌ مِنَ اللَّهِ عَلَيْكَ فَتُكْرِمَها وَ تَرْفُقَ بِها وَ انْ كانَ حَقُّكَ عَلَيْها اوْجَبَ فَانَّ لَها عَلَيْكَ انْ تَرْحَمَها لِانَّها اسيرُكَ وَ تُطْعِمَها وَ تَكْسُوَها وَ اذا جَهِلَتْ عَفَوْتَ عَنْها.»[1]

[اما حق زن [بر شوهر] اين است كه بدانى خداوند عَزّ و جَلّ، زن را سبب و مايه آرامش و مونس تو قرار داده است. پس [بايد] بدانى كه زنْ رحمت و نعمت خداوند براى توست و [به همين سبب‌] او را اكرام نمايى و با او با نرم‌خويى رفتار كنى. هر چند كه حقّ تو بر او واجب‌تر است، اما بر تو واجب است كه به او محبت ورزى، زيرا او اسير توست (اختيار او در دست توست). و [بايد كه‌] او را غذا و پوشاك دهى و هر گاه كه كارى جاهلانه از او سر زد، او را ببخشايى.]

امام سجاد عليه السلام مى‌فرمايد: زن، مونس مرد و موجب آرامش روح و خيال اوست.

پس مرد حق ندارد كه به عنوان يك كارگر زيردست يا اسير ذليل يا وسيله شهوت به زنش بنگرد.

زن مايه آرامشِ روح مرد است كه هر گاه در اثر كار يا مشكلات مختلف، خسته و كوفته شده يا اعصابش ناراحت باشد، با قرار گرفتن در كنار همسرش، آرامش جسمى و روحى مى‌يابد.

بنا بر اين وقتى اسلام مى‌گويد: وظيفه خانه‌دارى بر عهده زن است، هرگز اسلام يك تبعيض ظالمانه عليه زن، مرتكب نشده است.

اسلام نمى‌خواهد بگويد: زن در خانواده، كارگر شوهر است و داراى حقوق اجتماعى نيست؛ بلكه اسلام مى‌گويد: زن عزيز و محترم و ارجمند است؛ اما وظايف زن و مرد در مقابل خانواده، يكسان و مشابه نيستند.

مرد هنگامى كه به زنش نگاه مى‌كند، بايد متوجه باشد كه زن رحمت و نعمت خداوند براى اوست. بايد به چشمِ لطف خداوند به زن نگاه كنيم و در صحبت كردن، پاسخ دادن و برآوردن خواسته‌هايش و در همه زندگى به او احترام بگذاريم.

در برخوردمان با يك شخصيت بزرگ، يك ميهمان عزيز يا يك استاد گرامى، چگونه برخورد مى‌كنيم؟ با زن نيز بايد همان گونه برخورد كرد و او را اكرام نمود.

اكرام به زن و بزرگداشت او، بايد آميخته با محبت باشد. مرد بايد زنش را از اعماق قلب، از درونِ فكر و احساسش دوست داشته باشد و به او محبت بورزد.

زن‌ها بايد بدانند كه همسران آنها نيز بر آنها حقّ رياستِ خانواده را دارند و آنها نيز بايد حقوق شوهرانشان را رعايت كنند.

يكى از حقوق ديگرِ زن بر مرد اين است كه مرد بايد به همسر خودش مهر و محبت بورزد.

در روابط عاطفى ميان زن و مرد، مرد بايد احساس و ابراز عاطفه و محبتِ بيشترى بكند.

همچنين مرد بايد پوشاك و غذاى مناسب براى همسرش تأمين كند.

هر گاه زن مرتكب خطا يا اشتباهى شد، مثلًا غذا را بدمزه پخت يا غذايش سوخت و امثال اين موارد، نبايد اشتباهات زن را به رخِ او كشيد و او را ناراحت كرد، بلكه بايد او را بخشيد.

شاعران فارسى زبان، در مورد مقام و حقوق مادر، شعرهاى بسيار شنيدنى، زيبا و لطيفى سروده‌اند؛ اما وقتى انسان تعبيرهاى آنها را با اين روايت مقايسه مى‌كند، متوجه مى‌شود كه عباراتِ اين روايت در باره حقوق مادر، بسيار والاتر و ارزنده‌تر است.

حضرت امام سجاد عليه السلام در همين روايت در باره حقوق مادر فرموده‌اند:

«وَ امَّا حَقُّ امِّكَ فَانْ تَعْلَمَ انَّها حَمَلَتْكَ‌

[1]- ر. ك: مجلسى، محمدباقر، بحار الانوار، ج 74، ص 5.