انْ اصْبِرَ نَفْسى‌ مَعَ رِجالٍ مِنْ امَّتى‌. مَعَكُمُ الْمَحْيى‌ وَ مَعَكُمُ الْمَمَاتُ.»[1]

شكرْ خداى را كه به من آن قدر عمر داد كه به من دستور داد تا بيايم و با اين مستضعفين همنشين شوم. اى مستضعفين! اى محرومحين و پا برهنه‌ها! زندگى من با شما است، مرگ من هم با شما است.

اين دين ما و اين سيره پيامبر صلى الله عليه و آله ماست.

اگر ما مى‌گوييم: حكومت ما، حكومت مستضعفين است؛ اگر مى‌گوييم: دولت ما، دولت مستضعفين است؛ اگر مى‌گوييم:

نظام ما، نظام مستضعفين است؛ اين گفتار ما، ريشه اسلامى دارد، از قرآن و سنّت سرچشمه گرفته است و دولت اسلامى نمى‌تواند چيزى غير از دولتِ مستضعفين باشد.

همچنين نقل شده است كه در جنگ بدر، هنگامى كه رسول اللّه صلى الله عليه و آله غنيمت‌هاى جنگى را تقسيم فرمود، سعد بن ابى وقّاص- پدر عمر سعد- خدمتِ پيامبر رسيد و عرض كرد:

«ا تُعْطى‌ فارِسَ الْقَوْمِ الَّذى‌ يَحْميهِمْ مِثْلَ ما تُعْطى‌ الضَّعيفَ»[2]

آيا سهم مرا كه از افسران لشكر هستم مانند سهم افراد زيردست و ضعيف مى‌دهى؟

يعنى: من چون فرمانده هستم، بايد سهمِ بيشترى به من بدهى.

حضرت رسول اكرم صلى الله عليه و آله فرمود:

«ثَكَلَتْكَ امُّكَ وَ هَلْ تُنْصَرُونَ الّا بِضُعَفائِكُمْ؟»[3]

مادرت به عزايت بنشيند! آيا شما جز به وسيله زيردست‌ها يارى و تقويت مى‌شويد؟

آيا تو دين را جلو بُردى يا اينها؟

آيا تو مقاومت كردى يا اينها؟ آيا تو زودتر ايمان آوردى يا اينها؟ آيا تو دين را حفظ مى‌كنى يا اينها؟ تو خيال مى‌كنى بايد سهمِ تو را بيشتر بدهم؟

بنا بر اين، نتيجه عرايضم اين شد كه بايد حاكميت قانون برقرار باشد.

حكومت، بايد حكومت مستضعفين باشد.

قوانين بايد متناسب با حكومت مستضعفين باشد. جهت و سَمتِ قوانين بايد به نفع مستضعفين باشد.

مجريان قوانين هم بايد از طبقه مستضعفين باشند. الحمد للّه ما مقدار زيادى از اين راه را آمده و مشكلات آن را حل كرده‌ايم؛ امّا هنوز به تمامِ اين اهدافْ دست نيافته‌ايم.

ان‌شاءالله خداوند توفيق دهد كه بقيّه قوانين را نيز تصويب كنيم، كمبودها را برطرف كنيم و قوانين را صحيح‌تر اجرا كنيم تا حاكميت قانون، به تمام معنا و به طور صد در صد متحقق شود.

در پايانِ اين بحث، اين را هم اضافه كنم كه معمولًا هر گاه در نمازهاى جمعه يك نفر، يك كلمه حرف مى‌زند، يك مرتبه غوغاى ضد انقلاب بلند مى‌شود و مى‌گويند:

موسوى اردبيلى گفت: در ايران، حاكميتِ قانون نيست؛ موسوى اردبيلى گفت:

قوانين ايران در جهتِ حمايت از مستضعفين نيست، استكبارى است.

هر كس صداى مرا مى‌شنود، بداند كه من نه جمله اوّلى را گفته‌ام و نه جمله دومى را؛ من گفتم: بايد اين گونه باشد. مقدار زيادى از اين اهداف متحقق شده است و بقيّه راه را هم بايد برويم.

اى بندگان خدا تقوا داشته باشيد! خداوند عزّ و جل مى‌فرمايد:

«... فَمَنْ اسَّسَ بُنْيانَهُ عَلى‌ تَقْوى‌ مِنَ اللَّهِ وَ رِضْوانٍ خَيْرٌ امْ مَنْ اسَّسَ بُنْيانَهُ عَلى‌ شَفا جُرُفٍ هارٍ فَانْهارَ بِهِ فى‌ نارِ جَهَنَّمَ وَ اللَّهُ لا يَهْدِى الْقَوْمَ الظَّالِمينَ»[4]

[1]- همان.

[2]- همان، ج 19، ص 270.

[3]- همان.

[4]- سوره توبه( 9)، آيه 109.