شيطان‌هاى نظام حاكم بر عراق را مى‌خواهيم.

(تكبير نمازگزاران) ما حاضر هستيم كه يك قدم هم از موضع خود تنزل كنيم و بگوييم: لازم نيست شما صدام را دستگير كنيد و به ما بدهيد.

اى كويت، عربستان سعودى، آمريكا و شوروى! اى كاسه‌هاى داغ‌تر از آش! اى دايه‌هاى مهربان‌تر از مادر! اگر راست مى‌گوييد و خواهانِ پايانِ جنگ هستيد، يك ماه زير بغل صدام را نگيريد و او را به حالِ خود وا گذاريد! ما را هم به حالِ خود وا گذاريد! خواهيد ديد كه منطقه، آرام خواهد شد؛ اگر آرام نشد، بياييد ايران را با بمب اتم از بين ببريد!

من به شما قول مى‌دهم كه در همان شبِ اول كه صدام يقين كرد كه ديگر از طريقِ اين شياطين، حمايت و پشتيبانى نخواهد شد يا فرار مى‌كند و يا خودكشى مى‌كند.

(تكبير نمازگزاران)

آمريكا مى‌خواهد اهدافى را كه از راه تحميل جنگ، نتوانسته است به آنها دست يابد، از راه تحميل صلح به دست آوَرَد.

ما به آمريكا و همدستانش مى‌گوييم:

تحميل، بسيار زشت و منفور است؛ چه تحميل صلح باشد و چه تحميل جنگ.

شما نتيجه تحميل جنگ به ما را ديديد.

بحرانى‌ترين جنگ، هزار بار بهتر از صلحى است كه به يك مظلوم تحميل شده باشد.

(تكبير نمازگزاران)

دشمنان گفتند كه ايران، زمين‌گير شده است، موازنه قوا به نفع عراق به هم خورده است، ديگر كسى در ايران در باره جنگ فكر نمى‌كند. عراق تبليغات وسيعى به راه انداخت كه نيروهايش در منطقه «ميمك»، يك پيروزىِ بزرگ به دست آورده‌اند. رئيس سپاه دوم عراق به رئيس سپاه سوم و او به رئيس سپاه اول عراق و همگى به صدام تبريك گفتند، يك قيامتِ تبليغاتى به راه انداختند، بَعد عقب‌نشينى كردند و به صحراى «هلاليّه» باز گشتند.

مسئله اين بوده كه در منطقه ميمك، خاكريز ما با خاكريز عراقى‌ها حدود 700 متر فاصله داشته، موقعيت خاكريز عراقى‌ها نامناسب بوده است؛ عراقى‌ها براى اينكه موقعيتشان بهتر شود، تصميم گرفتند كه كمى پيشروى كنند. وقتى براى حمله به ايران از سنگرهايشان خارج شدند، نيروهاى ما حدود 100 كيلومتر مربع آنها را عقب راندند.

در اين عمليات، عراقى‌ها حدود 2300 تا 2500 نفر كشته داده‌اند؛ حدود 195 نفر از نيروهاى آنها اسير شده است. صدام براى يك عمليات كوچك، نيروها و وسايلش را برداشت، غرقِ آهن و فولاد شد و به نيروهاى ما حمله كرد؛ بعد هم با يك شكستِ مفتضحانه عقب‌نشينى كرد و به عقب بازگشت؛ اصلًا اين مرد، ديوانه است. آن وقت، دنيا مى‌خواهد اين ديوانه را نگاه دارد و به ما مى‌گويند: چرا صلح نمى‌كنيد؟

مگر نمى‌بينيد كه اين همه نيرو از بين رفت؟

خداوند، آمريكا و همدستانش را لعنت كند! نيرو كه خود به خود، از بين نمى‌رود؛ بلكه با توطئه و حمايت‌ها و سلاح‌هاى ارسالى و جنگ تحميلىِ شما از بين مى‌رود. شما دست از اين كارهايتان برداريد تا كشتارهاى جنگ، تمام شود.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ وَ الْعَصْرِ انَّ الانْسانَ لَفى‌ خُسْرٍ الَّا الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ[1]

[1]- سوره عصر( 103).