مردم، خواهان قاطعيت قوه قضائيه هستم.

در ديدارى خصوصى كه با رؤساى محاكم حقوقى داشتم، به آنها گفتم:

برادران عزيز! ما هنوز نتوانسته‌ايم قوه قضائيه را از زير سؤال بيرون بياوريم. اگر قوه قضائيه از حق و عدالتْ حمايت نكند و قسط را برقرار نسازد، وجودش مطلوب نيست.

قوه قضائيه به بركتِ تلاش‌هاى برادران عزيز، متحول شده و در حال انجام وظيفه است؛ اما هنوز به شرايط آرمانى نرسيده است و اميدوارم كه دست‌اندركاران قوه قضائيه بيشتر احساس مسئوليت كنند.

اكنون چند نمونه از قاطعيت قوه قضائيه را ذكر مى‌كنم: در اروميه، مردى به چند زن و دختر تجاوز كرد و آنها را با وضع بسيار زشتى كشت. اين خبر در شهر منتشر شد و مردم منتظر بودند تا ببينند قوه قضائيه چگونه با اين مسئله برخورد مى‌كند. قبل از آنكه مسئله مشمول مرور زمان شود، پرونده مراحل قانونىِ خود را طى كرد و به تأييد ديوان عالى كشور هم رسيد؛ در حالى كه مردم هنوز در باره اين جنايت صحبت مى‌كردند، جانى به دار آويخته شد. (تكبير نمازگزاران)

در تبريز، مسئله گوشت و آهن مطرح شد.

مجرمان پرونده، محكوم به پرداخت 360 ميليون تومان شدند. پرونده به ديوان عالى كشور آمد؛ پرونده اين جنايتْ هزار و چند صفحه است و احتياج به حسابرسى دارد.

من به مسئولان رسيدگى به اين پرونده گفته‌ام كه با تسريع و صرفِ وقت بيشتر، هر چه زودتر رسيدگى به اين پرونده را انجام دهند.

همچنين روز قبل، شخصى كه هفتاد ميليون تومان در معاملات زمين سوء استفاده كرده بود، دستگير شد و ان‌شاءالله پرونده او با جديت رسيدگى مى‌شود.

من از تمام شما مردم عزيز ايران تقاضا مى‌كنم كه تنها خواهان قاطعيتِ قوه قضائيه در حقّ ديگران نباشيد.

اگر روزى قاطعيت قوه قضائيه شامل شما نيز شد، نگوييد: اين قاطعيت، ظالمانه و خطبازى است.

قاطعيت قوه قضائيه، برادر و پدر هم نمى‌شناسد. اين منطقْ درست نيست كه:

مرگ، خوب است ولى براى همسايه و زندگى براى من! قاطعيت قوه قضائيه خوب است؛ اما براى همه، نه تنها براى ديگران.

«فَانْذَرْتُكُمْ ناراً تَلَظّى‌ لَا يَصْليها الَّا الْاشْقَى الَّذى‌ كَذَّبَ وَ تَوَلّى‌ وَ سَيُجَنَّبُهَا الْاتْقَى الَّذى‌ يُؤْتى‌ مالَهُ يَتَزَكّى‌»[1]

[پس شما را از آتشى كه زبانه مى‌كشد، مى‌ترسانم. جز اهل شقاوت بدان در نيفتد؛ آن كه تكذيب كرد و روى‌گردان شد.

و پرهيزكارترين مردم را از آن دور دارند؛ آن كه مال خويش مى‌بخشايد و پاكى مى‌جويد.]

خداوند مى‌فرمايد: من شما را از آتشى كه شعله‌اش به آسمان‌ها سر كشيده است، مى‌ترسانم. اين آتش، افراد گروه‌هاى چهارم، سوم و احياناً افراد گروه دوم را فرا مى‌گيرد.

اما افراد طايفه اول، شما اى بسيجيان! جهاديان! انجمن‌هاى اسلامى! نيروهاى عشايرى، شوراها، كميته‌ها و ...

شما با فداكارى و بخشش، به اسلام و انقلاب خدمت كرده‌ايد و مال و جان خود و عزيزانتان را در راه خدا تقديم نموده‌ايد.

آتش عذاب خداوند در دنيا و آخرت شما را نخواهد گرفت. شما در امنيت و حمايتِ خداوند هستيد؛ چون براى خدا قيام كرده‌ايد؛ پاداش شما با خداوند است، فتح و پيروزى از آنِ شماست و خداوند مشكلات شما را حل خواهد كرد.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ وَ الْعَصْرِ انَّ الانْسانَ‌

[1]- سوره ليل( 92)، آيات 14-/ 18.