به بهبودى او نيست، جايز است، همچنان كه نيابت كردن از صغير جايز است.

مسأله 176) اگر شخصى، عاقل و مستطيع بوده و حجّ بجا نياورده و سپس ديوانه شده و فوت كرده است، چنانچه مالى از خود بجا گذاشته باشد بايد از مال او برايش نايب بگيرند تا از طرف او حجّ بجا آورد.

مسأله 177) كسى كه سال اوّل استطاعت اوست، اگر پس از احرام بستن و قبل از اتمام اعمال ديوانه شود، لازم نيست براى او نايب بگيرند و اگر عاقل شد حكم اشخاص محرم ديگر را دارد.

مسأله 178) همجنس بودن نايب و منوب‌عنه شرط نيست؛ بنابراين زن مى‌تواند نايب مرد و مرد مى‌تواند نايب زن شود.

مسأله 179) صَرُوره يعنى كسى كه تا كنون حجّ بجا نياورده اگر مستطيع نباشد در صورتى كه انسان در انجام اعمال به او اطمينان داشته باشد مى‌تواند نايب ديگرى شود.

مسأله 180) حجّ استحبابى، عمره مفرده استحبابى و طواف مستحبّ را مى‌توان به نيابت از چند نفر انجام داد؛ ولى حجّ، عمره و طواف واجب تنها به نيابت از يك نفر صحيح است.

مسأله 181) جايز است انسان به نيابت از حضرت ولى عصر «عج» حجّ بجا آورد.