بايد طواف نساء و نماز آن را به قصد رجاء يعنى به اميد اين كه شايد مطلوب خداوند متعال باشد بجاى آورند و پس از بازگشت از منى‌ نيز اگر برايشان امكان داشت شخصاً آن را اعاده نمايند و اگر خودشان نمى‌توانند انجام دهند نايب بگيرند.

مسأله 965) سه طايفه اوّل از چهار طايفه‌اى كه در مسأله 959 بيان شد هرگاه اعمال مكّه را جلو انداختند عملشان كافى است، حتّى اگر بعداً خلاف آن ثابت شود، مثلًا زن دچار حيض نشود يا مريض بهبود يابد يا ازدحام و زيادى جمعيّت به گونه‌اى نباشد كه مزاحم طواف او باشد، هرچند اعاده اعمال مطابق با احتياط است.

ولى كسى كه از طايفه چهارم است هرگاه پس از بازگشتن از منى‌ به مكّه برايش روشن شود كه مانعى براى طواف و نماز و سعى او نيست بنابر احتياط بايد تمام اعمال مكّه را اعاده نمايد.

مسأله 966) كسى كه حجّ نيابتى انجام مى‌دهد، هرگاه در اثناى حجّ عذرى برايش پيش آيد كه مشمول يكى از چهار دسته مذكور در مسأله 959 بشود، مى‌تواند اعمال مكّه را مقدّم نمايد.

مسأله 967) بوى خوش و مسايل جنسى بر معذورانى كه طواف زيارت و طواف نساء را مقدّم بر رفتن به عرفات و مشعر و اعمال منى‌ انجام مى‌دهند، حلال نمى‌شود، بلكه تمام محرّمات احرام پس از حلق يا تقصير براى آنها حلال مى‌شود.