مسأله 891) كسى كه در حال احرام است و هنوز براى خود حلق يا تقصير نكرده مى‌تواند وكيل شود و براى ديگرى قربانى نمايد.

مسأله 892) كسى كه حجّ نيابتى انجام مى‌دهد مى‌تواند براى قربانى شخص ديگرى را وكيل كند. در اين صورت وكيل نيّت مى‌كند كه قربانى مربوط به حجّى است كه موكّل او از طرف موكّلش انجام مى‌دهد، ولى نيّت وكيل كافى نيست و نايب هم بايد نيّت كند.

مسأله 893) اگر كسى بدون وكالت گرفتن از ديگرى برايش قربانى كند در صورتى كه رضايت او را احراز كرده باشد به گونه‌اى كه مى‌داند اگر بفهمد راضى است، كفايت مى‌كند؛ هرچند قربانى كردن با اذن قبلى موافق با احتياط است.

مسأله 894) كسى كه بايد براى خود قربانى كند يا از طرف ديگرى براى قربانى كردن وكيل شده هرگاه شك كند كه آيا ذبح را انجام داده يا نه، بايد قربانى كند.

مسأله 895) كسى كه براى قربانى كردن از طرف ديگرى وكيل شده، مى‌تواند وكالت ذبح را به ديگرى واگذار كند، مگر اين كه وكيل شده باشد كه خودش شخصاً عمل را انجام دهد.

مسأله 896) اگر كسى پس از بريدن رگهاى چهارگانه و در حالى كه حيوان هنوز زنده است سر آن را جدا كند، مرتكب كار حرام شده، ولى ذبيحه حلال است و كفايت از قربانى مى‌كند.