1- شكار كردن حيوان وحشى صحرايى‌

شكار كردن حيوان وحشى صحرايى يكى از محرّمات احرام است. شكار به عنوان يكى از محرّمات احرام داراى احكام فراوانى است، ولى چون در زمان ما چندان مورد نياز نيست تنها به ذكر چند مسأله بسنده مى‌كنيم.

مسأله 291) بنابر احتياط واجب در حال احرام كشتن هيچ حيوانى جز حيوانات موذى جايز نيست، پس بنابر احتياط بايد از كشتن جانورانى مانند مارمولك و زنبور هم اجتناب نمود، ولى اگر محرم از اذيّت و آزار حيوانى بترسد، كشتن آن مانعى ندارد.

مسأله 292) خوردن شكار حيوان وحشى صحرايى در هر حال بر محرم حرام است؛ چه خودش آن را شكار كند يا ديگرى، و چه محرم آن را شكار كرده باشد يا غير محرم.

مسأله 293) نشان دادن شكار به شكارچى و نيز هرگونه كمك به او براى شكار حيوان بر محرم حرام است.

مسأله 294) اگر محرمى، شكار را ذبح كند، بنابر نظريه مشهور در حكم ميته خواهد بود و بنابر اقوى اين حكم هم درباره محرم است و هم در باره مُحلّ. پس كسى هم كه محرم نيست نمى‌تواند از صيدى كه توسّط محرم شكار شده، استفاده كند.

مسأله 295) صيد حرم نيز در حكم ميته است، خواه كشنده يا ذابح‌