نخواهد برد[1]. آنچه در اين بازار خريدار دارد، عمل همراه با اخلاص و نيت پاك است كه روزه بستر مناسبى براى اين امر است.

روزه مثل نماز و حج نيازمند انجام كارى نيست بلكه انسان روزه‌دار بايد از خوردن و آشاميدن و برخى كارهاى ديگر خوددارى نمايد، بنابراين روزه كمتر توجه مردم را به خود جلب مى‌كند و طبيعى است كه ريا و تظاهر در آن كمتر راه پيدا مى‌كند، و بر اين اساس كسانى كه روزه مى‌گيرند، در بيشتر موارد قصدشان رضاى خداست، و شايد به همين جهت در حديثى كه آغاز اين فصل گذشت آمده بود خداوند پاداش روزه‌دار را خودش مى‌دهد.

پاره‌اى از احكام روزه‌

همانطور كه بارها گفته شد لازم نيست انسان نيت را به زبان آورد، بلكه همين‌قدر كه با توجه و براى انجام فرمان خداوند تصميم بر گرفتن روزه داشته باشد كفايت مى‌كند؛ براى نيت روزه يكى از سه حالت زير وجود دارد: الف- چنانچه بخواهد روزه‌اى كه داراى وقت مشخص و معين است را بجا آورد، مثل روزه ماه مبارك رمضان، از اول شب تا اذان صبح هر وقت براى فردا قصد روزه نمايد اشكال ندارد.

[1]- همان، ج 84، ص 207، حديث 17

[2]- بوستان، باب پنجم در رضا، ص 142