«اقامه» داراى هفده جمله است به اين صورت كه به جاى چهار مرتبه
«اللَّهُ اكْبَر»
در اول اذان، در اقامه دو مرتبه
«اللَّهُ اكْبَر»
گفته مىشود و بعد از گفتن
«حَيَّ عَلى خَيْرِ الْعَمَل»
دو مرتبه
«قَدْ قامَتِ اْلصَّلاة»
اضافه گشته و در پايان به جاى دو مرتبه
«لا الهَ الّا اللَّه»
اين جمله يك مرتبه گفته مىشود.
مسأله 1- جمله
«اشْهَدُ انَّ عَلِيًّا وَلِيُّ اللَّه»
جزو اذان و اقامه نيست ولى خوب است پس از
«اشْهَدُ انَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّه»
به قصد نزديك شدن به خداوند گفته شود.
مسأله 2- بين جملههاى اذان يا اقامه نبايد بيش از مقدار متعارف فاصله شود وگرنه بايد از سر گرفته شود.
مسأله 3- بين اذان و اقامه نبايد زياد فاصله انداخته شود و گرنه مستحب است دوباره اذان و اقامه را بدون فاصله زياد بگويد.
مسأله 4- اذان را بايد قبل از اقامه بگويند و اگر بعد از آن بگويند صحيح نيست.
مسأله 5- مستحب است انسان در حال گفتن اذان رو به قبله بوده و با وضو يا غسل باشد و دستها را به گوش گذاشته و صدا را بلند نموده و بكشد و نيز مستحب است بين جملههاى اذان كمى فاصله انداخته و بين آنها حرف نزند.
مسأله 6- در حال اقامه انسان بايد ايستاده و با وضو باشد، و مستحب است بدنش آرام باشد.
مسأله 7- مستحب است نمازگزار اقامه را آهستهتر از اذان بگويد و