ترك كند.

«مسأله 2894» اگر يكى از زن يا شوهر، بچّه بخواهد و ديگرى نخواهد، در صورتى كه هيچ كدام عذر موجّه و شرعى نداشته باشند، حقّ كسى كه بچّه مى‌خواهد مقدّم است، مگر اين كه طرف ديگر به طور صريح يا ضمنى جزء عقد ازدواج شرط كرده باشد كه بچه‌دار نشوند؛ ولى چنانچه زن عذر موجّه و شرعى داشته باشد، مثل اين كه باردار شدن براى او ضرر جانى مهم داشته باشد، شوهر نمى‌تواند بچّه‌دار شدن را به او تحميل نمايد.

احكام مَهريّه‌

«مسأله 2895» «مَهر» اندازه معيّنى ندارد و مى‌توان هر چيز حلالى را كه ارزش داشته باشد- كم باشد يا زياد، عين باشد يا منفعت- و قابل تملّك باشد مهر قرار دهد و از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم نقل شده است كه فرموده‌اند: «بهترين زنان امّت من زنى است كه ازهمه زيباتر و از همه كم مهرتر باشد.»[1] «مسأله 2896» تعيين مقدار مهر بستگى به رضايت زن و شوهر دارد، ولى بهتر است مهر زنان مؤمن مطابق «مَهر السُّنّة» باشد، يعنى مهرى كه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم براى هر يك از زنان و دختران خود از جمله حضرت فاطمه زهرا عليها السلام قرار دادند و آن پانصد درهم نقره سكّه‌دار است كه وزن هر درهم «6/ 12» نخود مى‌باشد و جمعاً «5/ 262» مثقال معمولى نقره سكّه‌دار مى‌شود و قيمت آن تابع نرخ روز است.

«مسأله 2897» اگر مرد مهر زن را در عقد معيّن كند و قصدش اين باشد كه آن را ندهد، عقد صحيح است، ولى مهر را بايد بدهد.

«مسأله 2898» بايد مهريّه براى طرفين عقد (زن و شوهر) به نحوى كه رفع جهالت بشود، معلوم باشد.

«مسأله 2899» براى پرداخت تمام يا قسمتى از مهريّه مى‌توان مدّت يا اقساطى‌

[1]- وسائل الشيعة، چاپ آل البيت، باب 52 از« أبواب مقدّمات النكاح وآدابه»، ح 3، ج 20، ص 112.