سفر او لازم باشد يا رفتن به چنين سفرى جزيى از مخارج معمول زندگى يا جزيى از شئون زن باشد كه در اين صورت مخارج آن بر عهده مرد است و همچنين اگر شوهر مايل باشد كه زن را سفر ببرد، بايد خرج سفر او را بدهد.

«مسأله 2887» زن در مالكيّت اموال خويش استقلال دارد، يعنى آنچه شرعاً به دست مى‌آورد، مال خود اوست و شوهر بدون رضايت وى حقّ تصرّف در اموال او را ندارد، اگرچه در بسيارى از مصارف احتياج به اجازه شوهر دارد، بلكه خوب است زن در مقام تصرّف در اموال خويش رضايت شوهر خود را تحصيل نموده و از او اجازه بگيرد.

«مسأله 2888» جهيزيّه‌اى كه زن به خانه شوهر مى‌برد، جزء اموال زن است و هنگام طلاق مى‌تواند همه آن را با خود ببرد، بلكه در هر صورت اختيار با اوست.

«مسأله 2889» هدايايى كه براى زن آورده‌اند، جزء دارايى زن مى‌باشد و هدايايى كه به نحو مشترك براى زن و شوهر آورده‌اند، نصف آن جزء دارايى زن به شمار مى‌آيد.

«مسأله 2890» اموالى كه زن در مدّت زناشويى از راه تلاش و فعاليّت به دست آورده، جزء دارايى او مى‌باشد و آنچه شوهر به او بخشيده، بنابر احتياط واجب جزء دارايى زن شمرده مى‌شود.

«مسأله 2891» اگر شوهر هزينه‌هاى زن را روزانه يا ماهانه به وى داده باشد و زن در مصرف آن صرفه‌جويى كرده و از اين راه وجوهى پس انداز نموده باشد، آنچه پس‌انداز كرده جزء اموال اوست؛ ولى اگر شوهر وجوهى را به عنوان مخارج زندگى در منزل بگذارد و زن مخارج روزانه منزل را از آن بردارد، چنانچه چيزى صرفه جويى شود و باقى بماند، متعلّق به شوهر است و زن نمى‌تواند براى خود بردارد.

«مسأله 2892» مرد نمى‌تواند زن دائمى خود را به گونه‌اى ترك كند كه نه مثل زن شوهردار باشد نه مثل زن بى‌شوهر و احتياط مستحب آن است كه هر چهار شب يك شب نزد او بماند مگر اين كه زن گذشت نمايد.

«مسأله 2893» شوهر نمى‌تواند بيش از چهار ماه، آميزش با همسر دائمى خود را