«مسأله 2398» اگر انتقال سرمايه به شهر ديگر متعارف و معمول نباشد، عامل نمى‌تواند بدون اجازه سرمايه‌گذار آن را به شهر ديگر منتقل نمايد و اگر بدون اجازه او منتقل كند و از اين بابت زيانى به سرمايه وارد شود، ضامن خسارت خواهد بود؛ ولى اگر سرمايه‌گذار اجازه داده باشد و عامل نيز در حفظ سرمايه كوتاهى نكرده باشد، ضامن نيست.

«مسأله 2399» در مواردى كه عامل حقّ جابجا كردن سرمايه را به شهر ديگرى دارد، هزينه جابجايى و انباردارى و امورى مانند دلّالى و هزينه سفر خود را مى‌تواند به حساب مضاربه منظور نمايد.

«مسأله 2400» يك سرمايه‌گذار مى‌تواند با چند عامل كه به طور مشترك كار مى‌كنند، در مورد يك مال مضاربه كند، خواه سهم آنان از سود مساوى باشد يا نه و در عمل يكسان باشند يا متفاوت، همچنين چند سرمايه‌گذار مى‌توانند با يك عامل به مضاربه بپردازند.

«مسأله 2401» اگر عامل، سرمايه چند سرمايه‌گذار را به طور مشترك در اختيار گرفته باشد، مخارج تجارت را از اصل سرمايه برمى‌دارد، ولى اگر سرمايه‌ها متفاوت باشد، بايد هزينه‌هاى تجارت را به نسبت كسر نمايد، همان گونه كه تقسيم سود به نسبت سرمايه مى‌باشد.

«مسأله 2402» در صورتى كه قرارداد مضاربه مطلق و بدون شرط باشد، عامل به نحو معمول و متعارف، هر طور كه مصلحت بداند مى‌تواند تجارت نمايد.

«مسأله 2403» اگر در مقدار سرمايه يا سود و خسارت وارده، بين مالك و عامل اختلاف پيدا شود و مدركى در بين نباشد، گفته عامل مقدّم است؛ ولى اگر در مقدار سهم عامل از سود حاصله اختلاف شود و دليل و مدركى در بين نباشد، گفته مالك مقدّم خواهد بود.

«مسأله 2404» پدر و جدّ پدرى مى‌توانند با مال كودك خود، در صورتى كه به مصلحت او باشد، مضاربه كنند؛ همچنين قيّم شرعى بچّه مانند وصى و حاكم شرع، مى‌تواند با مراعات كامل مصلحت و امانت، مال بچّه را به مضاربه دهد.