«مسأله 2133» كسى كه ديگرى بايد فطره او را بدهد، واجب نيست فطره خود را بدهد.

«مسأله 2134» اگر فطره انسان بر كسى واجب باشد و او فطره را ندهد، بر خود انسان واجب نمى‌شود؛ ولى چنانچه كسى كه فطريّه انسان بر او واجب است، فراموش نمايد كه آن را بدهد، احتياط واجب آن است كه خود انسان فطريّه را پرداخت نمايد.

«مسأله 2135» اگر كسى كه فطره او بر ديگرى واجب است، خودش فطره را بدهد، از كسى كه فطره بر او واجب شده، ساقط نمى‌شود.

«مسأله 2136» اگر كسى كه فطريه او بر ديگرى واجب است، خودش فطريّه را از طرف او بدهد، چنانچه از او اجازه گرفته باشد، كفايت مى‌كند، وگرنه كفايت آن محلّ اشكال است.

«مسأله 2137» زنى كه شوهرش مخارج او را نمى‌دهد، چنانچه نان‌خور كس ديگرى باشد، فطره‌اش بر آن كس واجب است و اگر نان‌خور كس ديگرى نباشد، در صورتى كه فقير نباشد، بايد فطره خود را بدهد.

«مسأله 2138» كسى كه سيّد نيست، نمى‌تواند به سيّد فطره بدهد و چنانچه دهنده فطريّه سيّد نباشد ولى نانخور او سيّد باشد يا بر عكس، بنابر احتياط واجب نمى‌تواند فطريّه او را به سيّد بدهد.

«مسأله 2139» فطره طفلى كه از مادر يا دايه شير مى‌خورد، بر عهده كسى است كه مخارج مادر يا دايه را مى‌دهد. البته چنانچه كسى مادر يا دايه را براى شير دادن اجير كرده باشد، فطريّه طفل بر عهده اوست، هرچند كس ديگرى نفقه مادر يا دايه را بپردازد؛ ولى اگر مادر يا دايه مخارج خود را از مال طفل بردارد، فطره طفل بر كسى واجب نيست.

«مسأله 2140» انسان حتّى اگر مخارج زن و فرزندان خود را از مال حرام نيز بدهد، دادن فطريّه آنان بر او واجب است و بايد فطره آنان را از مال حلال بدهد.

«مسأله 2141» اگر كسى بعد از غروب شب عيد فطر بميرد، بنابر احتياط واجب بايد فطره او و زن وفرزندان او را از مال او بدهند، ولى اگر پيش از غروب بميرد، واجب نيست فطره او و زن وفرزندان او را از مال او بدهند.