مسلمين نفع داشته باشد، به هر نحو كه باشد.

هشتم: ابن السّبيل، يعنى مسافرى كه در سفر درمانده شده است، اگرچه در وطن خود غنى باشد.

احكام اين موارد در مسائل آينده گفته مى‌شود.

«مسأله 2045» بنابر احتياط واجب، شخص زكات دهنده در صورتى كه زكات طلا را مى‌پردازد، نبايد كمتر از نيم دينار (757/ 1 گرم) طلا يا قيمت آن را و در صورتى كه زكات نقره را مى‌پردازد، نبايد كمتر از پنج درهم (304/ 12 گرم) نقره يا قيمت آن را به يك فقير بدهد.

«مسأله 2046» احتياط واجب آن است كه فقير و مسكين اگر زكات را مى‌گيرد تا به مصرف برساند، بيشتر از مخارج سال خود و افراد تحت تكفّلش را از زكات نگيرد؛ ولى اگر زكات را مى‌گيرد تا با آن كسب و كارى براى خود ايجاد كند و از گرفتن زكات بى‌نياز شود، گرفتن بيشتر از مخارج يك سالش نيز جايز است.

«مسأله 2047» كسى كه مخارج سالش را دارد، اگر مقدارى از آن را مصرف كند و بعد شك كند كه آنچه باقى مانده به اندازه مخارج سال او هست يا نه، نمى‌تواند زكات بگيرد.

«مسأله 2048» صنعتگر يا مالك يا تاجرى كه درآمد او از مخارج سالش كمتر است، مى‌تواند براى كسرى مخارجش زكات بگيرد و لازم نيست ابزار كار يا ملك يا سرمايه خود را به مصرف مخارج برساند.

«مسأله 2049» فقيرى كه خرج سال خود و زن و فرزندانش را ندارد، اگر خانه‌اى داشته باشد كه ملك او بوده و در آن نشسته باشد يا وسيله سوارى داشته باشد، چنانچه به آنها احتياج داشته باشد، مى‌تواند زكات بگيرد و همچنين است اثاث خانه و ظرف و لباس تابستانى و زمستانى و چيزهايى كه به آنها احتياج دارد و فقيرى كه اينها را ندارد، اگر به اينها احتياج داشته باشد، مى‌تواند از زكات خريدارى نمايد. البته چنانچه نشستن در خانه اجاره‌اى بر خلاف شأن او نبوده و براى وى دشوار نيز نباشد، براى تهيّه خانه از پول زكات، بايد به اجاره كردن بسنده كند و نمى‌تواند از پول زكات خانه بخرد.