كند يا به هر كدام يك مُد طعام بدهد و چنانچه انجام دادن هيچ كدام از اينها برايش ممكن نباشد، هرچند مُد كه مى‌تواند به فقرا طعام بدهد و بنابر احتياط واجب استغفار نيز بكند، اگرچه مثلًا يك مرتبه بگويد: «اسْتَغْفِرُ اللَّهَ» و به احتياط واجب هر وقت بتواند كفّاره را بدهد.

«مسأله 1746» يك مد تقريباً برابر با 750 گرم است و احتياط مستحب آن است كه در كفاره روزه، گندم، آرد يا نان به فقير بدهد.

«مسأله 1747» كسى كه مى‌خواهد دو ماه كفاره روزه رمضان را بگيرد، بايد سى و يك روز آن را پى‌درپى بگيرد و اگر به سبب پيش آمدن امرى كه عرفاً عذر محسوب مى‌شود، پس از سى و يك روز پشت سر هم بودن روزه‌ها به هم بخورد، اشكال ندارد و لازم نيست پس از آن بقيه روزه‌ها را پى در پى بگيرد.

«مسأله 1748» كسى كه مى‌خواهد دو ماه كفاره روزه رمضان را بگيرد، نبايد هنگامى آغاز كند كه در بين سى و يك روز، روزى مانند عيد قربان باشد كه روزه آن حرام است و اگر با توجه به اين مطلب روزه كفاره را در اين هنگام آغاز كند، بايد روزه‌ها را از سر بگيرد.

«مسأله 1749» كسى كه بايد پى‌درپى روزه بگيرد، اگر در بين آن بدون عذر يك روز روزه نگيرد يا هنگامى آغاز كند كه مى‌داند در بين سى و يك روز به روزى مى‌رسد كه روزه آن واجب است، مثلًا به روزى مى‌رسد كه براى روزه گرفتن از طرف ميّت در آن روز اجير شده است، بايد روزه‌ها را از سر بگيرد.

«مسأله 1750» اگر در بين سى و يك روز كه بايد پى‌درپى روزه بگيرد، عذرى مثل حيض يا نفاس يا سفرى كه در رفتن آن مجبور است براى او پيش آيد، بعد از برطرف شدن عذر، واجب نيست روزه‌ها را از سر بگيرد، بلكه بقيّه را بعد از برطرف شدن عذر، پشت سر هم بجا مى‌آورد.

«مسأله 1751» اگر روزه خود را با چيز حرامى باطل كند، چه آن چيزِ حرام مثل شراب و زنا اصلًا حرام باشد يا مثل آميزش با عيال خود در حال حيض، به جهتى حرام شده باشد، بنابر احتياط واجب كفّاره جمع بر او واجب مى‌شود؛ يعنى بايد يك بنده آزاد كند