است و اگر نماز امام اشكال داشته، نماز مأموم نيز داراى اشكال بوده است- مى‌تواند به او اقتدا كند.

«مسأله 1470» اگر امام جماعت قضاى نماز واجب روزانه خود را بخواند، مى‌توان به او اقتدا كرد، ولى اگر نماز خود را احتياطاً قضا كند يا قضاى احتياطى نماز شخص ديگرى را بخواند، اگرچه براى آن پول نگرفته باشد، اقتداى به او اشكال دارد؛ ولى اگر انسان بداند كه از شخصى كه امام جماعت براى او نماز قضا مى‌خواند نماز فوت شده است، اقتداى به امام جماعت اشكال ندارد.

«مسأله 1471» اگر انسان نداند نمازى كه شخصى مى‌خواند نماز واجب شبانه‌روزى است يا نماز مستحب، نمى‌تواند به او اقتدا كند.

«مسأله 1472» اگر در بين نماز شك كند كه اقتدا كرده يا نه، چنانچه در آن حال با قصد اقتدا مشغول انجام وظيفه مأموم باشد، نماز او به جماعت صحيح است، وگرنه بايد نماز را به نيّت فرادى‌ تمام نمايد.

«مسأله 1473» انسان در بين نماز جماعت مى‌تواند نيّت فرادى‌ كند؛ ولى چنانچه از اول قصد او اين باشد كه در وسط نماز، نيّت فرادى‌ كند، بنابر احتياط واجب نمى‌تواند نماز را به جماعت اقتدا كند.

«مسأله 1474» اگر مأموم در اثناء حمد يا سوره امام نيّت فرادى‌ كند، بايد حمد و سوره را به قصد قربت مطلقه بخواند، بلكه بنابر احتياط اگر بعد از حمد و سوره و قبل از رفتن به ركوع نيز نيت فرادى‌ كند، بايد حمد و سوره را به قصد قربت مطلقه بخواند.

«مسأله 1475» اگر در بين نماز جماعت نيّت فرادى‌ نمايد، بنابر احتياط واجب نمى‌تواند دوباره نيّت جماعت كند؛ ولى اگر مردّد شود كه نيّت فرادى‌ كند يا نه و بعد تصميم بگيرد نماز را با جماعت تمام كند، نمازش صحيح است.

«مسأله 1476» اگر شك كند كه نيّت فرادى‌ كرده يا نه، بايد بنا بگذارد كه نيّت فرادى‌ نكرده است.

«مسأله 1477» اگر هنگامى كه امام در ركوع است، اقتدا كند و به ركوع امام برسد،