«مسأله 1030» بهتر است كه در نماز «وقف به حركت» و «وصل به سكون» ننمايد و معنى وقف به حركت آن است كه فتحه، كسره يا ضمه آخر كلمه‌اى را بگويد و بين آن كلمه و كلمه بعد آن فاصله دهد، مثلًا بگويد: «الرَّحْمنِ الرَّحيمِ» و ميم‌ «الرَّحيمِ» را كسره بدهد و بعد قدرى فاصله دهد و بگويد: «مالكِ يَوْمِ الدِّين» و معنى وصل به سكون آن است كه كسره، فتحه يا ضمه آخر كلمه‌اى را نگويد و آن كلمه را به كلمه بعد بچسباند، مثل آن كه بگويد: «الرَّحْمنِ الرَّحيمْ» و ميم‌ «الرحيم» را كسره ندهد و فوراً «مالِكِ يَوْمِ الدِّين» را بگويد.

«مسأله 1031» هرگاه شك كند كه آيه يا كلمه‌اى را درست گفته يا نه، اگر به خواندن چيزى كه بعد از آن است مشغول نشده باشد، بايد آن آيه يا كلمه را به نحو صحيح بخواند و اگر به چيزى كه بعد از آن است مشغول شده باشد، چنانچه آن چيز ركن باشد، مثل آن كه در ركوع شك كند كه فلان كلمه از سوره را درست گفته يا نه، نبايد به شك خود اعتنا كند و اگر ركن نباشد، مثلًا هنگام گفتن‌ «اللَّهُ الصَّمَد» شك كند كه‌ «قُلْ هُوَ اللَّهُ احَد» را درست گفته يا نه، لازم نيست به شك خود اعتنا كند، ولى اگر براى مراعات احتياط برگردد و آن را به نحو صحيح بگويد، اشكال ندارد و اگر چند مرتبه نيز شك كند، مى‌تواند چند بار بگويد، اما اگر به حدّ وسواس برسد، ديگر نبايد تكرار كند و چنانچه باز هم بگويد، بنابر احتياط واجب بايد نماز خود را دوباره بخواند.

«مسأله 1032» مستحب است در ركعت اوّل پيش از خواندن حمد بگويد: «اعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيمِ» و در ركعت اوّل و دوم نماز ظهر و عصر «بِسْمِ اللَّه الرَّحمنِ الرَّحيم» را بلند بگويد و مستحب است حمد و سوره را شمرده بخواند و در آخر هر آيه وقف كند؛ يعنى آن را به آيه بعد نچسباند و در حال خواندن حمد و سوره، به معناى آيه توجه داشته باشد. اگر نماز را به جماعت مى‌خواند، بعد از تمام شدن حمد امام و اگر فرادى‌ مى‌خواند، بعد از آن كه حمد خود او تمام شد بگويد: «الحَمْدُ للَّهِ رَبِّ العالَمين» و بعد از خواندن سوره‌ «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ»، يك يا دو يا سه مرتبه‌ «كَذلِكَ اللَّهُ رَبِّى» يا سه مرتبه‌ «كَذلِكَ اللَّهُ رَبُّنا» بگويد و بعد از خواندن سوره كمى صبر كند، بعد تكبير پيش از ركوع را بگويد يا قنوت را بخواند.