احكام نماز

نماز مهم‌ترين اعمال دين است كه اگر مورد قبول درگاه خداوند متعال واقع شود، عبادت‌هاى ديگر نيز قبول مى‌شوند و اگر نماز پذيرفته نشود، اعمال ديگر نيز قبول نمى‌شوند. همان گونه كه اگر انسان هر شبانه روز پنج نوبت در نهر آبى شستشو كند چركى در بدن او باقى نمى‌ماند، نمازهاى پنجگانه نيز انسان را از گناهان و پليدى‌ها پاك مى‌كنند. سزاوار است كه انسان نماز را در اوّل وقت بخواند و كسى كه نماز را كم ارزش و سبك مى‌شمارد، مانند كسى است كه نماز نمى‌خواند. خداوند در ابتداى سوره بقره نماز را از ويژگى‌هاى پرهيزگاران و سبب برخوردارى از هدايت قرآنى و در سوره مؤمنون مراقبت بر انجام نماز و خشوع در هنگام نماز را از ويژگى‌هاى مؤمنان بر شمرده است و پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم فرموده: كسى كه به نماز اهميت ندهد و آن را سبك شمارد، سزاوار عذاب آخرت است. روزى حضرت در مسجد تشريف داشتند؛ مردى وارد و مشغول نماز شد و ركوع و سجود خود را به طور كامل بجا نياورد. حضرت فرمودند: اگر اين مرد در حالى كه نمازش به اين نحو است از دنيا برود، به دين من از دنيا نرفته است! پس انسان بايد مراقب باشد كه با عجله و شتابزدگى نماز نخواند و در حال نماز به ياد خدا و با خضوع، خشوع و وقار باشد و متوجه باشد كه با چه كسى سخن مى‌گويد و خود را در مقابل عظمت و بزرگى خداوند متعال بسيار كوچك و ناچيز ببيند. همچنين نمازگزار بايد توبه و استغفار نمايد و گناهانى را كه مانع قبول شدن نمازند، مانند حسد، كبر، غيبت، خوردن مال حرام، آشاميدن مسكرات و ندادن خمس و زكات، بلكه هر معصيتى را ترك كند. همچنين سزاوار است اعمالى را كه ثواب نماز را كم مى‌كند،