كسى نيست، بلكه مطابق نصّ صريح قرآن است، ولى اثبات نزول تدريجى قرآن، به معناى نفى نزول دفعى نيست، بلكه بايد دليل آورد كه نزول دفعى يا امكان ندارد، يا واقع نشده، يا دست كم مطابق ظاهر قرآن نيست.

اولين آيه و سوره‌

اينك بيشتر روزهاى ماه رجب‌[1] سپرى گشته است؛ ماجراى «حراء» دهان به دهان بازگو مى‌شود؛ خبر نزول وحى پهنه زندگى اهل مكه را فرا مى‌گيرد و همه حوادث و رويدادها را تحت الشعاع قرار مى‌دهد؛ گويا جز اين پديده نو، چيز قابل توجهى نيست؛ براى بعضى زنگ خطر به صدا درآمده و براى برخى روزنه اميد گشوده است.

همه‌جا اين سخن است: محمد (ص) فرزند عبدالله، دعوى نبوت دارد، سخنان تازه‌اى مى‌گويد، مى‌گويد: فرشته وحى بر وى چنين خوانده است:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ* إقْرَأ بِاسْمِ رَبِّكَ الذى خَلَقَ* خَلَقَ الإِنسانَ مِنْ عَلَق* إقرَأ وَ رَبُّكَ الأكْرَمُ* الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ* عَلَّمَ الإنسانَ ما لَمْ يَعْلَمْ* كَلّا إنَّ الإنسانَ لَيَطْغى* أَن رَّآهُ اسْتَغْنَى‌[2]؛ «بنام خداى‌

[1]. در اين كه 27 رجب آغاز وحى بوده است يا ماه رمضان يا ربيع الاول، اختلاف است. برخى اين گونه بين اقوال جمع كرده اند كه نخستين نزول در ماه رمضان بوده و ابلاغ نبوت صورت گرفته است اما اعلام رسالت در 27 ماه رجب بوده است( ر. ك: معرفت، التمهيد، ج 1، ص 75- 76؛ راميار، تاريخ قرآن، ص 190).

[2]. سوره علق، آيه 1- 7.