كرد كه نظر قطعى داده يا بايد به رأى اكثريت توجه كرد؟ و در اين حالت كسى كه مى‌خواهد عمل به احتياط كند، چگونه بايد عمل كند؟

پاسخ: عمل به احتياط، عبارت از اين است كه مقلّد عملى را انجام دهد كه بداند برئ الذمّه شده است و اگر آن ممكن نشد يا نتوانست آن را تشخيص دهد، در مواردى كه برخى از مجتهدين فتوا مى‌دهند و برخى احتياط مى‌كنند، مى‌تواند از آن كه فتوا مى‌دهد، تقليد كند و اكثريت مُرجّح نيست.

[126] سؤال 126: در فاصله فوت مرجع تقليد و تعيين مرجع جديد، مكلّف چگونه بايد عمل كند؟

پاسخ: مى‌تواند عمل به احتياط كند و اگر احتياط ممكن نباشد، مى‌تواند تا علم به اعلم پيدا كند، در تقليد ميّت باقى بماند.

[127] سؤال 127: آيا براى شخصى كه عمل به احتياط مى‌كند، حدود دايره احتياط، بين فتاواى همه فقهاى زنده است يا اين كه داخل كردن فتاواى فقهاى گذشته نيز واجب است؟

پاسخ: كسى كه عمل به احتياط مى‌كند، اگر خواهان درك واقع است، بايد در ميان جميع احتمالات، احتياط كند و اگر مقصودش درك حجّت است، احتياط بين فتاواى مجتهدين زنده كه احتمال اعلميت آنان وجود دارد، كافى است.