اين صورت اشكالى به پى در پى بودن روزه كفّاره وارد نمى‌شود و لازم نيست روزه كفّاره را از سر بگيرد.

[1194] سؤال 86: كسى كه نذر مى‌كند ده روز معيّن يا غير معيّن را پشت سر هم روزه بگيرد و شروع به آن مى‌كند، اما در بين ده روز عذرى (مثل مريضى يا حيض) پيش مى‌آيد، آيا لازم است بعد از رفع عذر، روزه‌ها را از سر بگيرد يا لازم نيست؟

پاسخ: در صورت فرض شده، در روزه معيّن، از سر گرفتن روزه‌ها لازم نيست؛ ولى قضاى روزه روزهايى را كه در آنها معذور بوده بايد بگيرد و در روزه غير معيّن، اگر احتمال پيش آمدن عذر را نمى‌داده، بعد از رفع عذر مذكور در سؤال، لازم نيست روزه نذرى را از سر بگيرد؛ بلكه بعد از رفع عذر، مقدار باقى مانده را پشت سر هم روزه بگيرد و صحيح است.

[1195] سؤال 87: زنى نذر مى‌كند كه در روز معيّنى روزه بگيرد و در همان روز حيض مى‌شود. تكليف او در مورد اين نذر چه مى‌شود؟

پاسخ: بايد بعداً قضاى آن را به جا آورد.

[1196] سؤال 88: كسى كه نذر كرده تا آخر عمرش را روزه بگيرد، چگونه مى‌تواند روزه رمضان، روزه كفّاره، روزه قضاى همين نذر يا قضاى رمضان يا روزه قضاى پدر را به جا آورد؟

پاسخ: ظاهر اين است كه صوم يوم الدّهر (روزه تمام عمر)، از روزه ماه رمضان و قضاى آن و روزه قضاى پدر و قضاى نذر منصرف است و شامل بقيه روزه‌ها غير از آنها مى‌شود و در كفّاره هم بايد خصال ديگر را اختيار كند (مانند اطعام مساكين). البته اگر نذر او مطلق باشد، گرفتن اين روزه‌ها منافاتى با روزه نذرى مذكور ندارد و حتى روزه كفّاره را نيز مى‌تواند بگيرد؛ يعنى با يك روزه مى‌تواند نيّت هر دو را بكند.